Van Biënnale Venetië naar Koetshuis Borne

Tot 1 april kan de voorbijganger weer vrij en in alle rust, herhaaldelijk, genieten van het beeldende kunst `tapijt` van vulkanisch zand met gesmolten glas. Met een blik door de enorme glazen pui van het Koetshuis naast het Kulturhus. Libertà noemt glaskunstenares Ria Geerdink haar schepping.

Libertà

In 2019 is dit ontwerp ingeleverd voor de exposite Libertà in Venetië. Een pop-up expositie met werk van internationale kunstenaars. De titel is afgeleid van de brug Ponte della Libertà. Deze verbindt het oude stadsdeel van Venetië met het nieuwe deel op het vasteland. Maar nog belangrijker is de verwijzing naar een wereld met veel regels en beperkingen. “Waarin het moeilijk is vrijheden te vinden”, aldus Geerdink. De Biënnale in Venetië geeft een podium aan reeds gerenommeerde kunstenaars. Door hun internationale bekendheid hebben zij inmiddels een sterke pr en marketing opgebouwd en zijn dus veel gevraagd. Als tegenreactie werd de gelegenheidsexpositie Libertà opgezet. Geerdink legt uit: “Dit kunstproject daagde uit om ideeën en werk uit te wisselen. Samen te werken en een voorbeeld te zijn wat werken in vrijheid kan opleveren.”

Niet in Venetië wel in Borne

De installatie van Geerdink was te groot voor de exposite in Venetië. Jaap Besteman, voorzitter van kunstenaarsgroep Koetshuis, is in zijn nopjes met de getoonde installatie. Deze unieke presentatie kan wél in Borne plaatsvinden.

Op de grond van het Koetshuis prijkt een zwart tapijt van vulkanisch zand van tweeënhalf bij tweeënhalve meter. Daarop liggen, in ruitpatroon, druppels gesmolten gerecycled veiligheidsglas. “Ooit was dit een ruit. Ik krijg nogal eens een telefoontje als het glas van een bushokje ingeslagen is. Dan kom ik direct en neem het glas mee voor mijn nieuwe kunstwerken”, licht Geerdink toe. Het glas wordt versmolten. In haar getoonde kunstwerk zijn druppels te zien. Het versmelten van de 4.000 stukjes duurde een maand. Door de lichtval, als de zon schijnt, krijgt het een extra dimensie. Het beweegt mee met de weersomstandigheden.

Het is de vrijheid van de kijker

De beeldend kunstenares raakte geïnspireerd door de Venetiaanse ramen. Deze vorm is terug te vinden in de creatie. Het heeft meerdere betekenissen die ook vragen oproept. Is het een traliewerk van een raam dat de doorgang verhindert? Of is het een soort tapijt dat de toeschouwer optilt? Geerdink laat de kijker zoeken. “Ervaar je een manifeste installatie of zie je fragiel losliggend materiaal dat zo uit elkaar geveegd kan worden? Zoek je een kunstconcept of raak je gefascineerd door het ambachtelijke werk van de kunstenaar? Raak je gevangen door poëtische elementen, een aanrijging van gedachten kralen?” De installatie neemt niet zozeer ruimte in. Het is meer een markering van een ruimte. Waardoor het de ruimte lijkt terug te geven. Het is de vrijheid, Libertà, van de kijker. Wat zie je? (YD)