Ruim twintig jaar diende ze de gemeente Borne. Was medewerker communicatie en ‘promoveerde’ in 2011 tot adviseur overheidsparticipatie / beleidsadviseur communicatie. Stond aan de basis van MijnBorne2030, de Initiatievenkaart en andere projecten waarin de plaatselijke gemeenschap een belangrijke rol vervult. Want daar ligt het hart van Miranda Mulder (45), Bornse in hart en nieren. Volgende week zwaait ze af om op 2 januari aan ‘de andere kant van de tafel’ een nieuwe uitdaging te vinden.
Vuurwerkramp
Haar entree binnen het gemeentehuis, op 1 mei 2000, kan ze zich nog goed herinneren. Even daarvoor had ze haar opleiding afgerond en binnen 14 dagen werd ze al voor de leeuwen gegooid. Op 13 mei was er immers de vuurwerkramp in Enschede en vanuit diverse gemeenten werden communicatiedeskundigen ‘ingevlogen’ om de helpende hand te bieden. Miranda mocht de pers begeleiden die zich in het rampgebied begaf. “Een indrukwekkende periode”, zegt ze.
Maar ook in eigen huis was ze nauw betrokken bij alles waarin de afstand tussen overheid en inwoner overbrugd diende te worden. “In 2002 gaf ik de gemeenteambtenaren een training ‘Denken als inwoner’, waarbij het doel was hen te helpen in een andere stand te komen. Stilaan werd het me steeds duidelijker hoe belangrijk het was de inwoner, onze klant, mee te krijgen in processen, hem volop bij ons doen en laten te betrekken en als zodanig deelgenoot te maken. Samen optrekken maakt immers een superkrachtige gemeenschap, waarin je met elkaar veel kunt bereiken.”
MijnBorne2030
Een van de opvallende zaken waarin dit alles samenkwam, was MijnBorne2030. Een project vanuit de gemeenschap die de toekomstige contouren van Borne zou moeten tekenen. Miranda was de karttrekker en aanjager ervan. Een project waarmee ze zelfs de Galjaardprijs won en daarmee de landelijke erkenning voor een unieke vorm van publieke communicatie. “Er zijn vele mooie zaken uit dit project voortgekomen”, zegt ze. “Kijk naar het zelfregieteam, naar jullie eigen medium BorneBoeit en naar tal van vaak wijk- of straatgebonden initiatieven die voor een verbetering van ieders leef- en woongenot konden zorgen. Ja, dat is een van de zaken waar ik echt trots op ben.”
Dit alles maakt dat het haar moeite kost ‘haar’ Borne binnenkort los te laten. “Het voelt allemaal heel spannend, twintig jaar Borne is ook niet niks. Maar mijn drang om dingen te doen, om zaken aan te pakken, wint het toch van de meer beheersmatige taken. Ik wil nu eenmaal graag aan de voorkant staan en niet achteraf corrigerend moeten werken.” Een kans die ze straks volop bij haar nieuwe werkgever hoopt te vinden en waarbij ze dorpen, kernen en gemeenschappen begeleidt en adviseert rondom participatietrajecten. Overigens zal ze vandaaruit nog wel even bij MijnBorne2030 betrokken blijven, om de inmiddels in gang gezette opwaardering goed te kunnen afronden.
Maar dan zit het er ook echt op voor haar. Ze hoopt dat Borne op de ingeslagen weg doorgaat. “Met mensen zoals Brenda Jansen, de wijkcoördinator en dorpsmanager Ruben Baartman. Zij zijn immers de echte verbinders. Mensen die kunnen aanjagen en het allemaal willen oppakken. Zulke mensen heeft Borne nodig”, aldus Miranda. “Maar datzelfde zou ik eigenlijk tegen iedere Bornenaar willen zeggen: blijf vooral aankloppen bij de overheid. Bij de juiste mensen en met de juiste insteek. Samen is er veel mogelijk.” (AJ/BM)
© BorneBoeit. Op onze artikelen en beeldmateriaal rust copyright.
Voor meer informatie raadpleeg de spelregels.