Een feestje voor Jollie 116

Een honderdtonner was ze al, meer dan 100.000 kilo melk gaf ze in haar leven, maar daar is nog bijgekomen dat Jollie 116 de 10.000 kilogram vet en eiwit heeft overschreden. En dat is een prestatie van formaat voor de Raf Red Holstein koe. Reden voor een predicaat, een lint, een beeldje en hoog bezoek van de landelijke coöperatieve veeverbeteringsorganisatie (CRV) aan de boerderij van de familie Ter Haar in Zenderen.

Jollie 116 lijkt het allemaal met verbazing te aanschouwen. Met frisse tegenzin komt ze voor de foto uit haar warme stal en ondergaat de plichtplegingen. Zodra het kan trekt de bejaarde dame een sprintje linea recta terug naar de stal. Voor Jollie 116 hoeft al die aandacht overduidelijk niet.

Trotse familie ter Haar

“Ze lijkt op jou”, zegt zus Karin tegen boer Gerard ter Haar. En inderdaad is Gerard meestal liever niet het middelpunt van de belangstelling, maar hij moet toegeven toch wel erg trots te zijn op zijn Jollie. “Het is de eerste koe die dit haalt, volgens mij zelfs de eerste koe in Zenderen.”

Om er onmiddellijk aan toe te voegen: ”Mijn naam staat er wel bij, maar eigenlijk is dit voor de hele familie. Het hele gezin staat dag en nacht voor me klaar. Dit is echt een familiebedrijf.” Gerard heeft last van reuma en zou niet zonder de hulp van de familie kunnen. Moeder Dinie van 73 jaar zit er net zo trots bij als Gerard. “Zij heeft de meeste melk van Jollie getrokken, hoor”, zegt Gerard.

Sterk karakter

De noabers verrasten de familie met een mooie jubileumboog. “Gelukkig kennen ze hier de gebruiken nog.” En vanavond is er omgekeerd natuurlijk feest met een borrel voor de buren. Voor de inmiddels 14-jarige Jollie kan het waarschijnlijk niet snel genoeg allemaal weer normaal worden op de boerderij aan de Reefsweg, waar ze met nog 56 koeien een tevreden bestaan leidt.

De mooie prestatie van Jollie 116 zegt iets over de kwaliteit van het boerenbedrijf en over de gezondheid van de koe. “Een koe moet wel een sterk karakter hebben, anders haal je dit niet”, weet Gerard. En de roodbonte dame is weliswaar geen dominante of opvallende koe, maar wel heel alert. “Ze is altijd bij de eersten die de melkstal ingaan en bij de eersten die naar buiten gaan.” Voor de kenners blijkbaar een teken dat er wel eens een honderdtonner in zou kunnen zitten en de koe uit het juiste hout is gesneden om een kampioen te worden. “En dan te bedenken dat haar vader al in zijn proeftijd is afgevallen als fokstier, ha ha ha.”

Rustige oude dag

De boerderij beschikt niet over een melkrobot. Er moet elke avond en elke ochtend gemolken worden. “Maar dat doen we met plezier.” Al vier generaties wordt er aan de Reefsweg geboerd door de familie. Met 57 koeien geen groot bedrijf. “Ik vind het helemaal goed zo. Ik kan de mest kwijt op m’n eigen grond. Als je meer vee hebt ben je geen boer meer maar een manager. De kracht van een klein bedrijf is dat je meer aandacht voor de koeien hebt.”

Gerard heeft echt wat met zijn koeien en zeker wat met Jollie 116. “Ik ben hartstikke gek met haar. Ze wordt door haar leeftijd nu wel minder in de productie. Als je het zakelijk zou bekijken dan moet ze naar de slachterij, maar dat doe ik niet hoor! Ik gun haar een oude dag. Eigenlijk zou je dit soort koeien een vrijstelling van de mestwetgeving moeten geven, zodat ze het laatste stukje van hun leven ergens in een mooi weitje van hun pensioen kunnen genieten.” Met een predicaat, een lint en een beeldje in de prijzenkast, maar als het aan Jollie 116 ligt verder met zo min mogelijk heisa. (AJ)

(Op de foto boven: Jollie 116, Gerard en Haar en Dinie ter Haar)