Het is voorlopig gedaan met de ijspret

Enkele tientallen schaatsliefhebbers binden vrijdagmiddag voorlopig voor het laatst hun smalle ijzers onder om rondjes te draaien of zich op een andere manier te vermaken op het natuurijs van Zenderen. De temperatuur van zes graden boven nul mag dan gevoelsmatig nog wel als koud ervaren worden, de dooi doet sluipend haar werk. En dus besluit het bestuur van de IJsclub Zenderen met tegenzin om 17.00 uur de baan voorlopig weer te sluiten, in afwachting van een nieuwe vorstperiode.

De zevenjarige Hidde Smit (rechts) is een van de laatsten die nog van het natuurijs profiteert. “Hij heeft een paar weken geleden zijn eerste baantjes getrokken op de ijsbaan in Borne en hij vindt het hartstikke leuk”, lacht zijn moeder, die haar spruit even later moet troosten als hij onderuit is gegaan. Maar Hidde is een schoolvoorbeeld van een ontluikend talentje, dat het schaatsen letterlijk leert met vallen en opstaan.

Zo'n 3300 schaatsers
Vanaf maandag was de baan open, met uitzondering van dinsdag toen na tijdelijke dooi het ijs opnieuw moest aangroeien. Volgens penningmeester Herman te Wierik passeerden de voorbije dagen zo’n 3300 schaatsers de toegangspoort van Het Hag. “We zijn zaterdag begonnen met sproeien”, kijken de ijsmeesters Jan Everlo en Jan Kwast (links en rechts op foto hieronder) terug op de afgelopen week. “Dat hebben we gedaan tot half twaalf ‘s avonds en de dag erna weer. Daardoor kon er van maandag 9 uur tot ‘s avonds half negen geschaatst worden. Dinsdag konden we de baan door de hoge temperaturen weer mooi opwerken met water. Vooral donderdag was het erg druk.”

Drie jaar lang moesten ze er op wachten bij de IJsclub Zenderen voor het schaatsen op het natuurijs weer mogelijk was. “Maar in de tussentijd zitten we hier niet stil hoor”, legt Jan Kwast uit. “We zijn hier het hele jaar door bezig. We verhuren de kantine en op maandag is hier altijd een doe-avond. Ook verzamelen we oud ijzer om uit de kosten te komen. Als er geen ijs is, hebben we immers geen inkomsten en we moeten wel bijvoorbeeld de verzekeringen voor het gebouw betalen, op jaarbasis toch een behoorlijk bedrag. We doen waar mogelijk alles zelf.”

Cultureel erfgoed
Leden van de IJsclub Zenderen betalen per jaar zeven euro in de voorverkoop en daarna acht euro. De toegangskaarten krijgen ze aan huis geleverd. Wie vanaf zijn veertiende jaar 25 jaar volmaakt bij de club, wordt lid voor het leven. Jan Everlo: “Dit is een gemeenschapsgebeuren. Ik garandeer je dat dit over enige tijd cultureel erfgoed wordt. Nieuwe natuurijsbanen komen er niet meer bij.

Van de in de nabijheid gelegen ijsbaan Twickel zeggen ze in Zenderen geen concurrentie te ondervinden. Integendeel. “We hopen dat ze daar hetzelfde doen als hier en er voor honderd procent achter blijven staan. Als er maar één baan zou zijn, zou het vooral op zondag een crime worden, dan hebben we gewoon te weinig ijs om al die mensen te kunnen toelaten. Nederland is een schaatsland hè?”

Het is ook de reden dat de schaatsbaan om vijf uur een verlaten beeld geeft. Herman te Wierik verzucht: “Wat een Trieste bedoening.” Maar ook hij weet dat het open houden van de accommodatie geen optie is. Everlo: “Het heeft wel beetje gevroren en het ijs is nog dik genoeg om ook vanavond te kunnen schaatsen, maar je kunt geen massa’s meer de baan op sturen.”

‘Het licht uit'
En dus doet een groepje van vijf meiden (foto onder) symbolisch ‘het licht uit’ op de baan in Zenderen, waar de lichtmasten (rechts) de stille getuigen zijn van vier dagen ijspret. “Daaraan kun je zien wat geweld van de natuur doet. Ze stonden vorige week nog keurig recht, maar door de kracht van het ijs zijn sommige behoorlijk scheef gaan staan. We denken daar wel een oplossing voor te hebben, we moeten er betonnen duikers omheen zetten.”

Dat kan mooi in afwachting van een nieuwe ijsvloer, die hopelijk voor de trouwe clubleden niet opnieuw drie jaar op zich laat wachten. (WP)