Zaterdagmiddag is het bommetjevol in de buurtschap Azelo. De reden is simpel. Het is het weekend van de vijfjaarlijkse September Party en de openbare basisschool viert dit met een grootse reünie. Ruim driehonderd oud-leerlingen en -juffen geven aan de uitnodiging gehoor en stappen verwachtingsvol hun oude schooltje van toen weer binnen. Maar ook op het feestterrein en in de tent naast de school is het druk. Azelo loopt uit en er is bijkans geen parkeerplek meer vrij.
Helikoptervluchten
En ondanks het barre weer van de vrijdag en zaterdagmorgen zit de stemming er goed in. En dat terwijl eigenlijk het halve programma letterlijk in het water viel, want zoals de volleybalwedstrijden op vrijdag al snel werden afgelast, gingen ook de helikoptervluchten op zaterdag niet door. Toch zat de organisatie er niet mee. “Niks aan te doen”, zegt Jeroen Penninks. “Het is nu eenmaal zo, dit hebben we niet in de hand.”
Zo gemakkelijk kan het dus zijn. En inderdaad, de stemming zit er goed in op zaterdagmiddag. Veel kinderen leven zich uit in het timmerdorp, waar ze - al of niet met de hulp van hun papa’s – de fraaiste hutten bouwen. Een ander deel stort zich op een oude auto, waar met vele spuitbussen verf de kleurrijkste graffity op verschijnt. Verder kunnen de kids worden geschminkt, is er buiten een boomkunstenaar actief en start binnen even later Azelo Got Talent. “Weinig aanmeldingen”, glimlacht Jeroen, “dus doen we als organisatie zelf maar een duit in het zakje.”
Gezelligheid troef dus, iedereen lijkt iedereen te kennen en dat is te merken. Binnen in het schooltje is de stemming al niet anders. Alle reünisten zijn met naam, toenaam en schooljaar vermeld op grote vellen die bij de ingang hangen. Een kreet van herkenning is dan ook niet van de lucht. Jan Poelakker, inmiddels 82 en Gerrit Kraaijenveld (75), op de foto hierboven resp. links en rechts, lopen elkaar sinds jaren weer tegen het lijf. Gerrit woont al tijden in Lemmer, Jan is altijd in Borne ‘blijven hangen’. Ze halen herinneringen op en vertellen vol trots ooit buren te zijn geweest en gewoond te hebben op de plek waar nu vuilverwerker Dusseldorp huist.
O guttegut
In een van de lokalen is het vooral juf Jitty die de harten steelt (midden op de foto rechts). Ze is inmiddels 90 jaar en was in de jaren ’50 een van de geliefde juffen. Ze woont nog steeds zelfstandig in Hengelo, bestuurt nog een auto, maar is vanmiddag toch met haar dochter gekomen. De een na de ander schuift aan bij de juf en in de meeste gevallen gaat na een blik op de naambadges bij haar een lampje branden. “Oh God, Toosje Bos, hoe heette je oudste broer ook al weer?” of “O guttegut, Gerda Horstman Paskamp, je woonde tegenover de school, je ouders zorgden er altijd voor dat de kachel goed brandde.”
Zo heeft de krasse dame voor ieder wel een woordje klaar. “A’k niks te doon heb, dut mie alles pien”, verzucht ze. Even later gevolgd door “ik woon noe in Hengel, in ’t oaldershoes aan de Twekkelerweg. A’j langs komt, kriej koffie!”
Het tekent de sfeer die zaterdagmiddag in de buurtschap voelbaar is. Voor elkaar en met elkaar. Daar kan geen regendrup tegenop. (BM)
© BorneBoeit. Op onze artikelen en beeldmateriaal rust copyright.
Voor meer informatie raadpleeg de spelregels.
Niet alleen toen, daar in Azelo: in de jaren '80 ook aan de openbare basisschool voor montessorionderwijs Anninksschool in Hengelo