Wim Jansen koninklijk onderscheiden

“Dit was echt overdonderend”, klinkt het uit de mond van een nog steeds verraste Wim Jansen, amper twaalf uur nadat hij in Markelo is behangen met de versierselen die behoren bij zijn benoeming tot Lid in de Orde van Oranje Nassau. Daarmee doelt hij op de plotselinge binnenkomst gisteravond van zo’n veertig familieleden, vrienden en bekenden, met in hun kielzog de burgemeesters Ellen Nauta-van Moorsel (Hof van Twente) en Rob Welten (Borne) en wethouder Michel Kotteman.

Wim Jansen was er voor de ledenvergadering van het Platform Buurtschappen Hof van Twente. Zijn laatste als voorzitter bovendien. Net even daarvoor had hij na 15 jaar de voorzittershamer overgedragen aan zijn opvolger. Toen ging plotseling de deur open en stapte het bonte gezelschap de vergaderruimte binnen. “Ik wist niet wat ik meemaakte”, zegt Jansen. “Het is immers niet gebruikelijk dat ik niet weet wat er speelt en achteraf hoor je zelfs dat ze er al vier maanden druk mee waren. Echt overweldigend, dat deed me nog meer dan het lintje zelf…”

Maatschappelijke en bevlogen bijdrage

In de toespraak die volgde en die werd uitgesproken door Ellen Nauta, ging ze nader in op de maatschappelijke en bevlogen bijdrage die Jansen in de loop der jaren heeft geleverd. Zo was hij al vanaf 1987 als secretaris van de Vereniging De Hoff actief in de buurtschap Azelo en organiseerde tal van activiteiten voor de inwoners ervan. Later werd hij secretaris van de Stichting De Hoff, de belangenbehartiger van (Groot) Azelo, dat zowel de gemeente Hof van Twente als Borne beslaat. En ook leverde Jansen enorme inspanningen bij de realisatie van zeven woningen voor jonge Azeloërs.

AZC in Azelo

Toen in 2002 dertien buurtschappen hun krachten bundelden en zich verenigden in het Platform Buurtschappen Hof van Twente, was het Jansen die de voorzittersrol op zich nam. “En dat heb je met verve gedaan”, aldus de burgemeester. Ook memoreerde ze aan de betrokkenheid van Jansen bij de komst van het AZC in Azelo. “Namens mijn collega Rob Welten vermeld ik jouw uiterst positieve en nuttige verbindingsfunctie de je vervulde tussen de instanties, COA en overheid enerzijds en de samenleving en maatschappelijke organisaties anderzijds. Het was mede jouw verdienste dat de directe omgeving altijd in verbinding is gebleven en er geen grotere spanningen of conflicten zijn opgetreden.”

Op de morgen van ‘the day after’ probeert de kersverse gedecoreerde alle mooie woorden van de avond ervoor enigszins te relativeren. “Ik geloof nu eenmaal in dialoog en samenwerking. Het belangrijkste is telkens weer mensen met elkaar te verbinden, begrip te kweken. Dan bereik je iets. Zo ook bij het AZC. Daar hebben we veel tegenstellingen overwonnen door met elkaar in gesprek te blijven. Dat geeft een goed gevoel en da’s mooi werken,” aldus de trotse, maar bescheiden decorandus. (BM)