Vol passie voor de triatlonsport

In de persoon van Henk Passies benoemde triatlonvereniging Trios vorige week een man, die binnen de club het klappen van de zweep in de zware tak van sport waarschijnlijk als geen ander kent. Zelf doorstond hij bijvoorbeeld zowel in 2015 als dit jaar de beproevingen tijdens de ‘Challenge Long Distance’ van Almere. Een nadere kennismaking met een doorzetter pur sang.

Henk Passies is afkomstig uit een boerengezin met vier jongens in Gramsbergen. “Ik zat als enige thuis eerst op voetbal. In mijn jonge jaren heb ik ook wel gelopen, maar dat was toen niet sexy. Na mijn studie in Groningen ben ik naar Brabant verhuisd, daar heb ik in 1989 of 1990 mijn eerste halve marathon gelopen en merkte ik dat ik er wel vrij goed in was.

In 1990 ben ik in Borne bij de Rabobank komen werken. Ik heb nog een tijdje gevoetbald bij NEO en gevolleybald. Op een gegeven moment vroeg een collega aan me of we niet samen konden gaan hardlopen. Ik heb een keer meegedaan aan de halve marathon in Enschede en Jacqueline Holsink polste me in 2000 of ik niet bij Trios wilde komen trainen. Ik had ondertussen al een paar keer de Run Bike Run gedaan en deed van alles een beetje.”

Nog geen baantje borst crawlen
“Toen bleek dat ook zwemmen bij de triatlon hoorde”, gaat hij verder. Dat was een drama, ik kon nog geen baantje borst crawlen. Gé Hansen beloofde me te leren zwemmen. Omdat ik wel de training wilde doen, heb ik doorgezet. Eerst één baantje, later twee baantjes borst crawlen. Twee jaar geleden heb ik voor de eerste keer aan de triatlon in Almere meegedaan en ben ik na elf uur en 42 minuten gefinisht. Dit jaar was ik ruim een kwartier langzamer en na elf uur en 58 minuten binnen. Misschien is dat de leeftijd…
De omstandigheden waren nu ook zwaarder. Het was kouder en er stond meer wind, al heb je die op gedeelten van het parcours natuurlijk ook in de rug. Eerlijk gezegd denk ik dat ik voor het lopen gewoon te weinig had getraind.”

De vraag is wat hem bezielt om zich bijna twaalf uur lang uit te sloven bij het zwemmen, fietsen en lopen. “Dat vraag ik me zelf ook wel eens af”, is het eerlijke antwoord van Henk Passies. “Want het doet enorm afbreuk aan je lichaam. Maar het is een geweldige uitdaging om te doen. Zeker op het eind gaat er echt om dat je kunt afzien. Doorzetten en niet opgeven, het is niet even naar huis lopen.”

Cola als wondermiddel
Bij zijn laatste optreden in Almere kreeg hij naar eigen zeggen in de laatste loopronde zijn ene been niet meer voor het andere. “Niet van vermoeidheid, maar omdat de spieren niet meer wilden. Dan voel je de kramp in kuiten en bovenbenen. Ik kwam er bovenop door een wondermiddel te gebruiken: cola. Geen sportdrank, gelletje of bananen, maar 24 bekertjes cola. Daar zit veel suiker in, het pept je op en het is nog lekker ook.”

“Als je op de fiets zit, kun je alles eten”, gaat Passies verder. “Om wat vast voedsel binnen te krijgen neem ik twee witte bolletjes brood met jam en een stroopwafel, omdat ik die lekker vind. En twee bidons drinken, een met water en een met energiedrank. Die bolletjes met jam zijn een uitkomst, want ontbijtkoek krijg je niet weg. Die blijft aan je gehemelte zitten. Maar voor het zwemmen moet je maag vol, maar ook weer niet te vol zitten.”

Opnieuw die vraag naar het waarom. “Heel moeilijk te beantwoorden. Ik ben altijd veel met sport bezig geweest. Bij Trios, maar ook bij AV Twenterand en bij Odin, waar ik heb getraind voor de Strongman Run. Bij sportcentrum Obifit doe ik aan outdoortraining en ik geef clinics voor de scholieren die meedoen aan de Estafette Run in Borne. Ik vind het mooi om mijn passie en het gevoel voor de triatlonsport te kunnen overbrengen. Maar ook voor mezelf is het leuk om een uitdaging te hebben. Nadat ik met hardlopen was begonnen, wilde ik de halve marathon van Enschede uitlopen. Toen dat was gelukt dacht ik: dan kan ik ook de hele doen. Bij TV Trios ben ik begonnen met de achtste triatlon in Rijssen. Toen dacht ik: dan moet de kwart ook kunnen. En vervolgens probeer je de halve. De hele durfde ik lang niet aan. Ik dacht: dat is voor gekken, dan moet er iets los zitten, dan spoor je niet. Maar uiteindelijk ben ik ook die gaan doen. Ik heb een gezond lichaam. Daar moet je heel blij mee zijn, dat heeft niet iedereen. Je moet er zuinig op zijn, maar ook wat mee doen. Voor mezelf ben ik harder dan voor een ander. Al moet je de hele triatlon niet te vaak doen, dat is ook weer niet goed. Maar ik ben van het trainen en zal het weer nooit als excuus gebruiken om dat niet te hoeven doen.”

Wel eens een biertje en patatje
Luisteren naar je lichaam en daar goed voor zorgen is het parool. Henk Passies: “Je moet regelmatig en aangepast eten, een goed ontbijt en goede lunch nemen en ervoor zorgen dat je gevarieerde vitamines binnen krijgt. Het is belangrijk dat op een verantwoorde manier te doen. Ik drink wel eens een biertje en eet wel eens een patatje, maar niet te vaak. Ik houd best van een feestje, maar daar ga ik wel eens eerder weg of ik zorg ervoor dat ik daarna moet rijden. Dat is geen opgave voor mij en als een monnik leven is het ook weer niet. Maar natuurlijk moet het geen obsessie worden, je moet altijd kijken hoe het met je lijf gaat en dan zie je wel.”

Maar ambitieus is hij absoluut, verzekert Henk Passies. “In wedstrijden wil ik mijn uiterste best doen en winnen. Al moet je dat laatste een beetje tussen haakjes zien. Die prestatiedrang maakt wel wat in me los. Nee, trainen doe ik niet elke dag. Ook rusten hoort er op zijn tijd bij, ook dan ben je met sport bezig. Zeker als je ouder wordt, herstel je langzamer. Ik ben geen 25 meer hè? Maar als ik naar Holthone bij Gramsbergen ga, naar mijn ouderlijk huis, dan ga ik op de fiets heen en terug. Dan oefen ik onderweg het in het stuur liggen, op het zadel zitten en in het nemen van voedsel. Dan wil ik weten hoe het met de kracht in mijn benen zit. Het voordeel van de triatlon is dat je alle spieren gebruikt. Je doet niks op honderd procent, maar alles op zeventig procent van je hartslag. Je verdeelt het meer over je hele lichaam dan wanneer je alleen een marathon zou lopen: die geeft veel meer pijn en last.”

Jezelf een beetje afpellen
Henk Passies heeft zo zijn eigen maniertjes om de loodzware opdracht van 3,8 kilometer zwemmen, 180 kilometer fietsen en bijna 42,2 kilometer hardlopen tot een goed einde te brengen als hij aan de ‘challenge’ begint. “Onderweg tel ik heel veel. Bij het zwemmen kijk ik na drie slagen even omhoog en fixeer ik me op een object. Je bent dan heel veel in je hoofd bezig en dan ben je de tel ook wel eens kwijt. Tijdens het zwemmen is het ruim een uur lang heel stil en kom je in een soort trance terecht. Maar als je uit het water komt, hoor je ineens weer lawaai en wordt de rust plotseling verstoord. Bij het fietsen zie je meer en bezorgen de mensen onderweg je afleiding. Maar ook dat duurt heel lang en je wordt blij als de streep steeds dichterbij komt. En ik loop op de marathon geen 42 kilometer, maar zes rondjes van zeven kilometer, dat klinkt veel minder zwaar. Het is jezelf een beetje afpellen, zeg ik maar, al houd je jezelf zo natuurlijk ook wel voor de gek. Maar je kunt nu eenmaal niet twaalf uur lang geconcentreerd zijn.”

En dan lonkt de finish. “Haal je die, dan besef je dat je het gered hebt. Een kilometer voor de eindstreep loop je nog gewoon. Ben je erover, dan kun je geen stap meer zetten. Dat zit gewoon tussen de oren. Een mentaal verhaal. Dat moet kloppen, net als je fysieke gesteldheid. In zo’n triatlon moet alles bij elkaar komen.”

Aan de ene kant ben je hartstikke blij dat je er bent en heb je een gevoel van euforie. Aan de andere kant is het ook jammer dat het afgelopen is. Na de finish ben je helemaal leeg en voel je niks meer. Pas na de douche en direct erna de massage voel je de pijn in je hele lijf.”

Zijn passie voor de triatlonsport heeft hem ondertussen naar het leiderschap van TV Trios gevoerd.
Henk Passies, op de foto onder met voorganger Grieco Lubberts: “Het is zo’n mooie sport dat ik daar met liefde propaganda voor maak. Ik hoop vooral te stimuleren dat er meer twintigers en dertigers enthousiast voor worden. Dat zal voor mij als voorzitter een van de belangrijkste doelen worden.”

Aan de gedrevenheid van Henk Passies zal het niet liggen. De passie voor de triatlon zit in zijn bloed. (WP)