Borhave heel dicht bij een stunt

De handbalsters van Borhave slaagden er zaterdagavond in een bomvolle Wooldrikhal net niet in hun stunt in de maak te voltooien. Het sterk favoriete Morrenhof Jansen Dalfsen liet vijftig minuten lang achter de thuisclub aan in een verrassend spannend duel. Bij rust leidde de ploeg van Rik Philips zelfs met liefst vijf treffers verschil (18-13). Uiteindelijk moest Borhave, al was dat uiterst eervol, toch met een minimale marge van één doelpunt het hoofd buigen: 29-30.

Vanaf het beginsignaal draaide Borhave de bezoekers de duimschroeven aan. Met sterk verdedigen en goed aanvalsspel werd de topclub uit Dalfsen in het nauw gedreven. Langzaam maar zeker werd de voorsprong uitgebouwd en het was aan de ooit bij Borhave gestarte en prima keepende Evelien Grob te danken dat Dalfsen niet meer averij opliep dan de vijf treffers achterstand halverwege.

Uitblinkende keepers
Aan de andere kant kweet de jarige Eslie Wissink zich in het doel van Borhave in een eerste helft met uitblinkende keepers uitstekend van haar taak als doelvrouw bij afwezigheid van Cynthia Snippert, die vrijdag tijdens de training geblesseerd naar de kant moest en enkele weken op het appel zal ontbreken.

Zoals te verwachten viel was de strijd bij rust nog niet gestreden. Dalfsen, met Miro Stare (foto hiernaast) als voormalig coach van Borhave op de bank in de rol van keeperstrainer, kwam scherper uit de kleedkamer dan in de eerste helft en knabbelde beetje bij beetje van de achterstand af.

Toch duurde het tot zo’n tien minuten voor tijd dat het erin slaagde op gelijke hoogte en vervolgens langs de thuisclub te komen: 23-24. Mede door enkele missers aan Bornse kant liep de meervoudig landskampioen en geregend bekerwinnaar uit naar 25-29, waarmee het de wedstrijd besliste.

Borhave rechtte desondanks nogmaals de rug en kwam in de slotfase nog erg dicht bij. Eline Legtenberg tekende net voor het verstrijken van de speeltijd voor 29-30, waarmee de thuisclub net geen bonuspunt verdiende. “We dachten vooraf al dat we wel een kans zouden hebben”, reageerde Priscilla ter Elst (hieronder met nummer 22) na afloop, “ook al omdat Dalfsen nogal wat blessures had. In het begin van de tweede helft kwamen ze jammer genoeg weer dicht bij en dan weet je dat het steeds moeilijker wordt. We hebben het toen wat laten liggen. Toch denk ik dat we best trots mogen zijn op wat we vanavond hebben laten zien. We zijn tot veel in staat zijn als we zo als team samenwerken als we nu deden.”

Beste wedstrijd van seizoen
De eveneens uitstekend spelende en veel scorende Daphne Nijenhuis had meer moeite om het verlies te accepteren. “Eerlijk gezegd valt het even vies tegen. We hebben het er vooraf over gehad dat als we een keer van Dalfsen konden winnen we dat vandaag moesten doen. We speelden gewoon in elk systeem goed, zoals het moet en stonden als een blok. Maar op een gegeven moment kwam toch de ommekeer. Er kwam steeds meer tegenstand. Ik wil niet zeggen dat er paniek ontstond, maar we begonnen kansen te missen op belangrijke momenten. Maar dit was wel onze beste wedstrijd van dit seizoen als team en het is doodzonde dat we onszelf daarvoor niet hebben beloond. In de rust, toen we vijf goals voor stonden, zag ik de twee punten al binnen komen. Ik denk dat we de rest van het seizoen alleen maar beter worden. We moeten deze lijn doortrekken.”

Voor Borhave was het jammer dat Daphne Nijenhuis bij de stand van 23-21 geblesseerd naar de kant moest. “Ik dacht eerst dat ik kramp kreeg, maar daarna kreeg ik last van een stekende pijn en bleek mijn achillespees geïrriteerd te zijn. Door die goed in te tapen mocht ik door als ik geen pijn zou houden, omdat ik anders het risico liep de pees te scheuren. Gelukkig viel het mee.”

“Het was jammer dat we de druk op Dalfsen niet konden volhouden en aanvallend in de tweede helft minder konden brengen”, vond coach Rik Philips van Borhave. “We hebben net als tegen VZV weer geen punt en moesten ons uiteindelijk op kwaliteit en conditie gewonnen geven. We moeten ons maar vasthouden aan ons getoonde spel. Ik ben het er wel mee eens dat dit onze beste wedstrijd van dit seizoen tot nu toe was. Vandaag hebben we onze taken beter kunnen uitvoeren dan hiervoor. Van de andere kant hebben we dit seizoen nog niet echt goed gespeeld, dus ik hoop dat het niet onze beste wedstrijd van deze competitie zal blijven.”

Nog over straat
Bij Dalfsen was Evelien Grob uiteraard wel in haar sas. “Voor mij was het echt een heel speciale wedstrijd waarvan ik erg heb genoten. De hele hal zat vol en ik mocht nog beginnen ook. Ik ben blij dat ik er veel ballen heb kunnen uithouden. Dat we in de eerste helft in de problemen kwamen, lag gewoon aan onze instelling. Je zag het al bij de warming up. Het was niet fel. Ik ben wel blij dat we het na rust beter hebben opgepakt. Omdat we ongeveer dubbel zo veel trainen als Borhave is het niet gek als je conditioneel meer over hebt. Maar we hebben er wel met ons allen voor moeten knokken om te winnen. Gelukkig kan ik nog over straat.”

Borhave komt op 30 december nog in actie in Raalte. Het oefent dan tegen de nationale ploeg van België en een clubteam uit Japan.

Scores Borhave tegen Dalfsen: Tara Grashof 8, Daphne Nijenhuis 6, Priscilla ter Elst 5, Eline Legtenberg 4, Daimy Nijland 3, Eva Seiger 2 en Lisanne Legtenberg 1.(WP)

Evelien Grob wordt op de foto onder geflankeerd door haar tante Yvonne Trooster-Meulenkamp en nicht Danique Trooster, die net als zij als keepster allebei een verleden hebben bij Borhave.
Hierboven probeert Geke Seiger aan de aandacht van haar tegenstanders te ontsnappen. Helemaal bovenaan zijn Eline en Lisanne Legtenberg met daarachter de uitblinkende Eslie Wissink waakzaam bij een tegenaanval van Dalfsen.