Weg met het asbest

“Niemand wil asbest in het gebouw hebben en als je erachter komt dat het erin zit, moet je actie ondernemen,” zegt Liesbeth Hassink, directeur van het Bussemakerhuis.

Dat het spul in de kelder zat, daar kwam Liesbeth Hassink achter toen de plannen voor de inrichting van de tentoonstelling `De glans van damast` in voorbereiding was. De kelder was voorbestemd om daar de wasruimte uit de begintijd 20e eeuw in te richten. “Dan worden spijkertjes geslagen in plafondplaten en is het ineens o je, asbest. Dat zal er eens uitgehaald moeten worden.” Nu is het dan zover. Het gespecialiseerde bedrijf Bolink Milieu Techniek verwijdert in twee dagen tijd alle asbest.

Plannen voor de toekomst

Liesbeth Hassink: “De kelder moet opgeknapt worden omdat we het deel uit willen laten maken van onze vaste collectie en voor andere tentoonstellingen. Nu wordt de kelder gebruikt als opslagruimte. Dat zullen we in de toekomst wel missen maar een derde deel van de kelder wordt nog wel afgescheiden van de rest om een aantal huishoudelijke dingen op te slaan. De rest wordt ingericht als wasruimte voor linnen.

Raimon Boomkamp, lid van het bestuur, is degene die zich bezighoudt met alles betreffende het gebouw. “Voor asbestverwijdering heb je vergunningen nodig. Ook moesten we kijken wanneer de asbestverwijdering past in ons tentoonstellingsschema. De weken na de kerstvakantie komen in aanmerking. Vandaag en morgen wordt asbest verwijderd, morgenmiddag komt de `schone luchtverklaring` en dan verschijnt de timmerman. Maandag aanstaande is de schilder aanwezig en dinsdag moet alles af komen. Een hele planning maar dat moet wel omdat onze volgende tentoonstelling gepland staat. Voor de inrichting van de waskelder zoeken we samenwerking met Bert Oude Lansink van het Schoonmaakmuseum. Het zal fijn zijn als een goede samenwerking tot stand komt.”

De asbestverwijdering

D. Hendriks werkt samen met zijn leidinggevende H. Rotman aan de klus. Iedere keer is een persoon in de kelder aanwezig. Voor de deur van de kelder staan drie cabines opgesteld en de toegang tot de kelder is hermetisch afgesloten. Er mag geen asbestdeeltje langs glippen.

De drie cabines zijn zo opgesteld dat een werknemer alle drie de cabines moet gebruiken als hij uit de asbestruimte komt. Hendriks vertelt: “Je komt in pak uit de ruimte en dan stap je volledig gekleed in beschermende kledij in de eerste cabine. Daar word je helemaal afgespoeld. Het pak gaat dan uit, maar je houdt je helm op. In de tweede cabine ga je onder de douche en spoel je je helemaal af. De helm gaat op je hoofd mee naar de derde cabine. In de derde cabine trek je alleen je ondergoed aan en je stapt dan naar buiten. De helm blijft achter. Met andere woorden: de eerste kast is vuile ruimte, de tweede kast is doucheruimte en de derde kast is schone ruimte. De heren zelf spreken van VDS. Bij iedere klus is zo’n drietal cabines aanwezig. Als we buiten werken, zoals bij de Synagoge, dan staan de drie cabines of kasten op een grote aanhanger. De omgekeerde volgorde wordt aangehouden als iemand in de asbestruimte gaat.

Hendriks vindt het leuk werk: “Het is afwisselend en je komt bij zowel mensen thuis als bij bedrijven. Het werk is nooit hetzelfde.” (AM)