`Mooi in de plooi`

Els Lemkes, Hellen van Rees en Sofie van de Hof exposeren hun werken van 8 april tot en met 15 juli in het Bussemakerhuis te Borne. In hun werken zijn zowel overeenkomsten als verschillen te zien. De overeenkomst is dat ze alle drie werken met ofwel linnen ofwel andere textielsoorten. De verschillen zijn de uitwerking en verwerking van textiel. Het zijn bijzondere werken om te zien.

Els Lemkes verwerkt linnen

Werken met linnen, dat is voor Els Lemkes belangrijk. Al haar werken, zowel de gelaagde als de geplooide, bestaan uit linnen. “Oud linnen is mooi. Ik kreeg van mijn schoonmoeder een rol linnen, dat lag nog op zolder. Ook mijn schoonzussen kregen een rol. Van hen kreeg ik hun rollen want zij wisten niet goed wat ze er mee moesten doen. Ik vond het prachtig maar pas na mijn VUT ging ik er echt wat mee doen. Ik kon niet meer stoppen. Van huis uit ben ik lerares Textiel en handwerken (de vroegere Aktes Nd en Ns). Daarna heb ik nog de Rietveldacademie gevolgd. Nu verwerk ik het linnen van `Stof tot grafiek/ grafisch werk.`

In het linnen zie je de tijdwerking. Oud linnen wordt bruin aan de randen door de vouwen. Op sommige van mijn doeken zie je dat terug. Ook is oud linnen vaak gemerkt. Dat zie je ook op sommige doeken.

Het linnen maak ik eerst nat, span het in een raam en plooi ik. Daarna stik ik de plooitjes vast. Het linnen krimpt dan en de plooitjes volgen hun eigen weg, ze gaan rechtop staan. Ook werk ik laag op laag, scheur de plooitjes met een mesje. De rafels die ontstaan horen ook bij de stof, spelen een rol. Meestal verwerk ik het pure linnen, maar in een aantal werken zie je ook kleur. Dan is de achterkant van de stof gekleurd en dat komt naar voren door het scheuren.

Het meeste werk is op een spanraam gezet maar nu werk ik ook zonder spanraam. Het werk wordt dan weer heel anders. Het is nog experimenteel, maar leuk te zien hoe het plooiwerk en omtrek veranderen.“

Op de vraag waarom ze plooitjes maakt, komt als antwoord: “Linnen is zo mooi, daar moet je niet op gaan borduren of zo. Mijn werk geeft rust. Als je gaat bewerken, wat is linnen dan nog? Alleen veroudering is mooi en dat vind ik interessant.”

Sofie van den Hof houdt van theater

Theatraal werk is voor Sofie van den Hof ook leuk. Ze is net afgestudeerd aan het Amsterdam Fashion Institute (AMFI), richting mode. Vanaf het tweede jaar is de opleiding voornamelijk internationaal. In het Bussemakerhuis hangt eindexamenwerk en nieuw werk van haar.

“Ik houd er wel van om me wat af te zetten tegen het gangbare modebeeld. Maar ik geef veel aandacht aan handwerk en het pure textiel. Hoe kun je vanuit handwerktechnieken kleding ontwerpen? In mijn werk zit humor, mode is zo serieus. Mijn werk is uitbundig, ik verwerk kleur, prints en breiwerk in mijn ontwerpen. Borduurwerk is ook leidend.

Ik verzamel veel: ik zoek gekke en gekleurde spulletjes op rommelmarkten en kringloopwinkels. Na Koningsdag zoek ik vaak in de resten die anders weggegooid worden omdat niemand het spul wil hebben. Ik word bijvoorbeeld gelukkig van de vondst van twee overgeschoten pauwenbeelden met kleuren en parelmoer.

Eigenlijk maak ik me nog geen zorgen of mensen mijn kleding willen dragen. Ik ben ook nog zoekende. Graag zou ik bij het theater willen werken, mijn kleding leent zich daar wel voor. Mijn werk is al wel gebruikt bij kledingshoots.

Voor mijn bestaanszekerheid kijk ik wel of ik ook kleinere dingen kan maken als tasjes en broches of zo. Een paar van die werken staan hier ook geëxposeerd.

Hellen van Rees zoekt het in experimenten

Een opleiding ArteZ Fashion Design en een Master behaald in Londen... Hellen van Rees is niet de eerste de beste in textiele vormgeving mode. “Maar eerst maak ik textiel en daarna mode.”

Hellen van Rees vormt zelf haar textiel van overgebleven draden uit de textielwereld en daar maakt ze haar eigen `stoffen` van. Ze verwarmt, vormt, perst haar materiaal tot min of meer verwerkbare stoffen: “Wanneer is het decoratie, wanneer is het sculpturaal? Ik werk het experimentele materiaal om tot een product als een jas, een jurk, een rok of tas. Ik ga uit van het materiaal dat ik in een patroon (van bijvoorbeeld een jurk) leg en dat wordt zo met hitte bewerkt dat er geen naden in de jurk te vinden zijn.

Een andere vraag is hoe ik duurzaam productiemateriaal omvorm tot een interessante textuur dat ook nog draagbaar is? Ik blijf onderzoeken., dat vind ik het interessantste van mijn werk. Hoe verwerk ik stijf, ingekocht vilt tot iets wat draagbaar wordt? Met onverwacht materiaal kun je dan innovatief bezig zijn.“

Haar werk bestaat ook uit prints op zijde, wandkleden, tassen en objecten die op zichzelf staan.

Drie kunstenaarsgeneraties

Els Lemkes is de oudste van het drietal, Hellen van Rees en Sofie van den Hof zijn de jongere maar toch zijn het drie generaties kunstenaars. Ook in de kunstwereld gaat verandering snel. “Het werkt goed samen, we hebben elkaar nodig maar je moet wel de juiste mensen vinden om samen te werken en te exposeren. Het moet elkaar aanvullen.

Het is ook heel leuk om elkaars verhalen te horen. Zo merken we dat er een rode draad zit in deze tentoonstelling. We willen hier ook graag exposeren om duidelijk te maken dat aan deze kant van het land interessant werk te vinden is.“

Voor Sofie van de Hoef is het haar eerste expositie, beide anderen hebben eerder geëxposeerd. (AM)

Info: www.busemakerhuis.nl

www.elslemkes.nl

www.hellenvanrees.nl