Franse chansons in Dijkhuis

Zomaar op een warme zomermiddag ondergedompeld worden in Franse sferen met de zangers en zangeressen van A La Volette, dat is toch fijn? De groep trad vanmiddag op in het Atrium van Het Dijkhuis. De bewoners werden ontvangen met een feestelijk drankje en in de pauze bleek de verfrissing uit ijs te bestaan. Iedereen waande zich op een Frans terras.

A La Volette

Henk Scholten richtte 33 jaar geleden de groep op. Hij was en is een liefhebber van Franse chansons, een genre dat in Nederland wat minder bekend is. Momenteel bestaat de groep uit 20 leden, meer dames dan heren. Ze zingen geregeld vierstemmig. Hun kleding is aangepast aan de kleuren van de Franse vlag, blauw, wit en rood, een fleurig gezicht op het podium. Een van de dames, Corina Oskamp, heeft zich een Frans kapsel aangemeten (foto rechts).

Het is misschien wel jammer dat de rolstoelgroep vandaag ook haar vaste middag heeft. Het Atrium is daardoor minder gevuld dan anders bij een concert.

André Muller vertelt kort de inhoud van de liedjes voor het publiek. Wel zo handig, want niet iedereen verstaat Frans. Een aantal melodieën is wel bekend. Daarnaast geeft hij aan dat de accordeonist Albert Genger ongeveer drie maanden geleden het koor is gaan begeleiden. Hij heeft in korte tijd ongeveer 2.000 liedjes eigen moeten maken. Een knappe prestatie, maar wel wordt enige clementie gevraagd voor aarzelingen. Het koor staat onder leiding van dirigente Marjan Klaasen.

De uitvoering

Veel Franse liedjes gaan over de liefde. In deze uitvoering krijgt de liefde dan ook veel aandacht. Viens mon amour, Parlez moi d’amour en andere liedjes getuigen daar wel van. Viens mon amour is van origine een Engels lied dat door Henk Scholten naar het Frans is vertaald.

Maar een Schlagerachtig lied uit de Elzas en een Russisch slaapliedje ontbreken ook niet. De liedjes zijn wel allemaal in het Frans. Een bijzonder lied is het Qu’on est bien dat vlak na de oorlog is gecomponeerd. Het verhaalt over de liefde tussen mannen en de liefde tussen vrouwen. Een zeer omstreden tekst in die tijd. In Entends tu le vent fou (Hoor je de gekke wind) laat een deel van het koor de wind blazen. Uit Normandië komt het volkslied van de streek.

Voor de toehoorders een geslaagd concert. Over twee jaar, hun jubileumjaar, komen ze nog eens terug. (AM)