Indringende vrouwenportretten

Ellen Klasens exposeert haar grote vrouwenportretten vanaf 2 september bij de Stichting Cultureel Podium Synagoge aan de Ennekerdijk. Het is niet de eerste expositie van Ellen Klasens, maar voor haar wel een belangrijke. Ze is wel bekend van haar prachtige bloemenschilderij in het Poorthuisje bij de Algemene Begraafplaats, haar kunstwerk in de Oude kerk en haar kunstprojecten Kunst en Kids bij de Melbuul’ndagen. Maar deze tentoonstelling voelt anders, meer persoonlijk.

Ontmoeting is thema

Het eerste wat opvalt aan de grote schilderijen zijn de ogen van de portretten: ze kijken je aan. “De ogen staan ook het eerste op het doek, ze zijn het belangrijkste in het schilderij. Ogen zijn de spiegel van de ziel en dat wil ik ook laten zien. Daardoor communiceren de vrouwen met je. Vanuit de ogen volgt de rest van het portret, soms duurt het even voordat het portret op het doek staat. Het eerste portret is 2.5 jaar geleden ontstaan, daarna volgden de andere vrouwen. Het is een zoektocht naar de persoonlijkheid, de schilderijen zijn af als de vrouwen met me praten. Het doet niets af aan de intensiteit van het werken, of ik er lang of kort over deed.

Ook heb ik met verschillende materialen gewerkt, met klei en uiteraard met verf. De schilderijen zijn met mijn handen geverfd, met kwast of paletmes. Eigenlijk kan van alles als kwast voor het verven dienen. Er zit een gelaagdheid in het werk. De schilderijen zijn aanraakbaar. Mensen mogen ze ook aanraken, voelen. Ook dat is communicatie met het beeld.

Contact maken met de schilderijen

“Ik zet een rode stoel in het midden van de zaal. Je kunt daar in gaan zitten en kijken naar de schilderijen: wat voel je dan? Mijn werk is gedaan, nu is het aan de toeschouwer. Anders gezegd: wat je als kunstenaar laat zien, wordt van de toeschouwer. Je hoeft niet van het werk te houden. Voor mij is, wat nu geëxposeerd wordt een onderdeel van het verhaal waar ik mee bezig ben.”

Kunstenares Ellen Klasens

Ze is een creatieve duizendpoot en afgestudeerd aan de AKI. “Ik kan niet zonder beelden en ik ben een verhalenverteller in mijn werk.” Op een tafel ligt een stapel geschilderde doeken, dat zijn haar dagboeken. “Iedere dag heb ik een verbeelding geschilderd, soms zacht, soms hard, net wat me die dag geraakt heeft. Ik vind het niet moeilijk die te laten zien maar dat vind ik wel weer meer van mijn schilderijen. Een van mijn schilderijen is mijn moeder. Ik vind het heel apart om juist dat schilderij te maken. Het schilderij hangt naast het werk waarin ik mijn jonggestorven vader zintuigelijk hebt gemaakt. Ook de fotoportretten op de tafel zijn de ogen van mijn vader in delen van de gezichten van mijn gezin.”

Kijkend naar de portretten ziet men dat ze van uitbundig naar sereen lopen, van beschouwend naar ingetogen. Eigenlijk zoals mensen op sommige momenten zijn. “Het heeft me 2.5 jaar gekost om alle schilderijen te maken.”

Veelzijdigheid

Ellen Klasens is veelzijdig, ze fotografeert, filmt, maakt collages en ze geeft cursussen. In al haar werk gaat ze voor de beleving, wat doet het met me: “Ik ben een verhalenverteller”, zegt ze. “Al mijn werk is eigenlijk verhalend. Ik wil niet in een hokje worden geplaatst. Vandaag zijn dit mijn werken, morgen kan ik heel wat anders maken. Ik blijf altijd het verhaal zoeken, het komt ook wel naar me toe. Creativiteit is mijn rijkdom en mijn kapitaal.”

Haar werk voor Kunst en Kids is ook wel bekend, wie herinnert zich niet de vele vlinders aan de gevel van de RABO bank, of de Paradijsvogel in Het Dijkhuis? Hoeveel kinderen in Borne hebben niet meegewerkt aan deze kunstwerken? Dit jaar zijn het beschilderde tegeltjes die, na afgebakken, een plaats krijgen als kunstwerk in Het Dijkhuis.

Opening expositie

Op 2 september om 15.00 uur is de officiële opening van haar tentoonstelling bij de Stichting Cultureel Podium Synagoge. Ellen Klasens is dan ook aanwezig. De tentoonstelling loopt tot 28 oktober. De tentoonstelling is vrij te bezichtigen op de zondagen van 14.00 uur tot en met 17.00 uur (AM)