Anka’s kinderboek speelt met realisme

Anka Jacobs leeft deze dagen een beetje tussen hoop en vrees. Het ene moment is ze euforisch en kan ze haar trots wel van de daken schreeuwen. Even later krimpt ze ineen en is ze bang van deze of gene een figuurlijke draai om haar oren te krijgen. De reden: op 9 september is er bij Boekhandel Scheltema in Amsterdam de officiële presentatie van haar kinderboek ‘Een kameel op de stoep’. “Het was een lijdensweg”, zegt ze aan de vooravond hiervan, “maar ik zou het zo weer overdoen. Sterker nog, inmiddels ben ik al druk met deel twee.”

In het door Ellen Hooghoudt rijkelijk en kleurrijk geïllustreerde boek draait het om zestien personages. Dieren in dit geval, die uit alle hoeken van de wereld afkomstig zijn. Van Alli de adelaar uit Duitsland tot Carlos de cavia uit Mexico, de Arubaanse Frans de flamingo en Ferrari, de Griekse schildpad. Ons eigen land wordt vertegenwoordigd door VIP, het belangrijke miniatuurvarken. In een toelichting schrijft Anka: ‘VIP staat voor Very Important Pig, dat is Engels voor een heel belangrijk varken. VIP is de baas van de boerenbank Het Spaarvarken’.

Onderliggende boodschap

De rode draad in het ruim honderd bladzijden tellende en plezierig lezende kinderboek vormen de belevenissen van alle dieren die door Carlos de cavia zijn uitgenodigd om in Mexico een feest te komen vieren. Dit ter ere van zijn pasgetrouwde vriend Nomaad de kameel. Voordat het echter zover is, zijn er heel wat barrières te overwinnen. En daarmee snijdt Jacobs haarfijn de onderliggende boodschap van haar verhaal aan, namelijk: ‘laten we het elkaar allemaal niet zo moeilijk maken, maar begrip tonen voor een ander, voor een andere cultuur, voor andere gewoonten en rituelen. We moeten samen optrekken om een veel plezieriger samenleving te creëren’.

Als voorbeeld hiervan kan het relaas dienen van Tinka en Eva, de stinkdieren die werken voor de Amerikaanse president. Zij moeten hem beschermen en worden op pad gestuurd om in Mexico de gevaarlijke straathond Bobik, een wereldberoemde Russische bokser, in de gaten te houden. Ze lopen echter te hoop tegen een gigantische muur die hun eigen president tussen beide landen heeft laten plaatsen…

Voor de lol

Het lezen van dit boek is een feest der herkenning. Speels en met ogenschijnlijk gemak laat de schrijfster fantasie en werkelijkheid in elkaar overvloeien. “Maar je wilt niet weten hoeveel zweetdruppels de totstandkoming ervan heeft gekost”, zegt ze terugkijkend op de afgelopen drie jaar. “Toen ik eraan begon, tijdens een vakantie in het Italiaanse Modena, was het eigenlijk een beetje voor de lol. Totdat ik bij een pension in Oostenrijk twee mensen ontmoette uit Oman, die vertelden dat ze vanwege hun afkomst nergens onderdak konden krijgen. Daar viel het kwartje en in no time waren mijn eerste personages Nomaad en Kamelia, de kamelen, geboren.

Thuis vervolmaakte ze het script waarna ze contact zocht met literair agent Remco Volkers. “Veel animo had ‘ie niet, want kinderboeken hoorden nu eenmaal tot het moeilijke segment. Ik moest praten als Brugman, waarna uiteindelijk het verlossende woord kwam: ‘Stuur maar eens op’. Niet veel later kreeg ik het hele pakket per kerende post retour.” ‘Waardeloos en onsamenhangend’, zo luidde het vernietigende oordeel, om te besluiten met ‘begin maar opnieuw’. Dat deed ze en met de hulp van enkele anderen rolde er een verbeterde versie uit, die ze opnieuw toestuurde met de toevoeging ‘sla me maar net zolang totdat het een bestseller wordt’.

Dikke vriendinnen en ‘stinkzusjes’

Dat deed de literair agent en ergens in het voorjaar van 2017 ontmoetten beiden Alexander Wächtler van Just Media (een rasechte Tukker) en Paul van den Heuvel van Memphis Belle. De vonk sloeg over. “Laaiend enthousiast over het voorliggende script en de gedachte erachter brachten Paul en Remco het hele uitgeefproces in een stroomversnelling,” aldus Anka. “Ik wilde een illustrator voordragen, die mijn dieren een gezicht zouden kunnen geven, maar daar mocht ik me absoluut niet mee bemoeien. ‘Daar heb je geen verstand van’ klonk het afgemeten antwoord.

Niet veel later kwam Remco met Ellen Hooghoudt op de proppen, die inmiddels een eerste pilot had vervaardigd. Eerlijk… ik smolt. Precies zoals ik het voor ogen had en nog veel meer. Al tijdens de eerste kennismaking wisten we van elkaar dat het goed zat. Inmiddels zijn we dikke vriendinnen en noemen we ons samen ‘de stinkzusjes’, indachtig de stereotypen in het boek.” (foto hiernaast Anka en Ellen)

Vorige maand rolde het fonkelnieuwe kinderboek van de Amsterdamse persen. De eerste recensies komen inmiddels binnen. “Doodeng, maar hoe mooi is het te lezen dat Felix Meurders schrijft: ‘Een kameel op de stoep is een feest om (voor) te lezen. Leuk en leerzaam voor kinderen en kleinkinderen’. Ja, dan kan ik inwendig wel op de tafel dansen van plezier en trots, maar ik durf het nog niet. Wat gebeurt er volgende week na de officiële presentatie in Amsterdam?”, zo klinkt haar twijfel.

Signeersessie bij Bruna

Hoe dan ook, het spel is op de wagen. De officiële presentatie, aanstaande zondag 9 september, wordt bijgewoond door de kinderen die haar in oktober 2016 in het Kulturhus in Borne behulpzaam waren bij de beoordeling van het script. “Ze komen allemaal, hartstikke leuk!” Op dinsdag 11 september gaan Ellen en Anka (de stinkzusjes) de basisschoolleerlingen van Het Prisma en (Goudbes) De Vonder uit het boek voorlezen. Woensdagmorgen 12 september doen ze dat op De Esch en ’t Iemnschelf.

‘s Middags vanaf 14.00 uur zijn Anka en Ellen dan als stinkzusjes te vinden bij Bruna aan de Grotestraat, waar ze een signeersessie houden. Daarna trekken beiden ook verder het land in met hun signeersessies om daarmee hun fraaie boek te promoten. “Het begint nu wel allemaal heel echt te worden…”, zo besluit ze met een verlegen glimlach. (BM)