‘Onvergetelijk en niet uit te leggen’

Ze is nog maar amper 48 uur terug in Borne, oogt monter en klinkt euforisch. Toch worstelt MS-patiënte Rinie Breteler (op de bovenste foto tweede van links) nog met een mega jetlag na haar trip naar Peru, waar ze samen met drie anderen via de Inca Trail naar Machu Picchu wandelden. “Of beter gezegd: klommen”, zegt ze al bladerend door de foto’s op haar mobiele telefoon. “Op sommige stukken moesten we echt op handen en voeten als een aap naar boven.” Die wandeling vormde de climax van haar missie om in een periode van bijna acht maanden zoveel mogelijk geld bijeen te brengen voor verder onderzoek naar het ‘herstel van myeline’, een soort schil die de hersensignalen naar de zenuw afsluit. Het lukte. Met haar uitdaging haalde ze ruim 30.000 euro op.

‘Wat maken we ons toch vaak druk over niks’ 

In een eerste reactie zegt ze acht onvergetelijke maanden te hebben beleefd. “Het was hartverwarmend te merken hoeveel mensen je spontaan steunen. Met tips en adviezen, maar ook financieel. Er zijn in Borne meerdere acties gehouden, onder andere tijdens de Melbuul’ndagen.” Maar de trip naar Peru vormde voor haar toch wel het absolute hoogtepunt. “Het is gewoon niet uit te leggen hoe mooi het was en wat je meemaakt. Als je die mensen daar ziet, dan denk je toch: goh, wat hebben wij het hier toch goed! Wat maken we ons toch vaak druk over niks.” Maar ook de onwerkelijke natuur en de vriendelijkheid van de bevolking hebben bij Rinie een diepe indruk achtergelaten.

Net zoals de wandeling zelf, het uiteindelijke doel van de reis. En dan was het niet alleen de moeizame route, maar vooral ook de ijle lucht op zo’n 4.000 meter hoogte, in combinatie met de hoge temperaturen, die het uiterste van de wandelaars vergden. “Zonder een goede training en voorbereiding vooraf hadden we het zeker niet gered. Want joh, wat zijn we diepgegaan… En hoe mooi is het dan om dit als groep met een handvol mensen die je een jaar geleden nog maar amper kende, te volbrengen.”

Vrienden voor het leven

Rinie: “Ja, ik durf rustig te zeggen dat we vriendinnen voor het leven zijn geworden. We hebben elkaar door dik en dun gesteund en heel veel samen gedeeld.’ Op de vraag of ze het nog weer eens overdoet, klinkt een aarzeling door. “We blijven trainen en door onze goede conditie nu voelen we ons gewoon veel beter.” Of het dan ook weer een goed doel wordt, zoals nu voor het MS-centrum Noord-Nederland in Groningen, is vers twee. “Het is gewoon vervelend om mensen geld te vragen, maar wie weet. Misschien over een jaartje of zo…’ (BM)

Zie ook ons eerdere bericht: Bornse Rinie loopt voor MS in Peru