Een rasechte theatervrouw die gewend is om ook op grote podia in theaters te staan. Veelzijdig artieste Ekaterina Levental, zangeres, performer en harpiste staat op deze vrijdagavond op het knusse podium van de Bornse Synagoge. Het publiek laat zich verrassen met de voorstelling Schoppenvrouw.
Terwijl de uitverkochte zaal al vroeg op de avond volloopt, maakt Levental zich klaar voor haar optreden. “Ik trek mij terug voor mijn gedaanteverwisseling, maar om mij vooral ook te concentreren. Ik zit vijf kwartier helemaal in het stuk. Ja, ook ik ben altijd gespannen voor mijn voorstelling.” Ze kent het Cultureel Podium in Borne van twee eerdere optredens. De performances De Weg en De Grens: de delen 1 en 2 van ook een autobiografisch drieluik. Het was een groot succes. Een reden des te meer om haar wederom naar Borne te halen. Deze avond speelt ze deel 3 `Schoppenvrouw`.
Anne Frank, Marilyn Monroe, Maria Callas, Ulrike Meinhof
Met veel elan en professionaliteit past zij, en haar regisseur Chris Koolmees, haar optreden aan in dit intieme 'theater'. Tijdens de opening komt de jonge vrouw op in een nude kostuum bewerkt met blauwe draden. In het spel creëert ze haar eigen podium. Eerst zittend onder transparant bobbeltjes plastic, afgewerkt met lichtbruine franjes, op een immens grote pan. Een mistig silhouet ontstaat. Droom, nevel, ze neemt het publiek mee naar een andere wereld. Die van het verleden. Een ouderwetse deken, in pasteltinten, wordt uitgerold en brengt ons naar het verleden. In de aangrijpende ramenvertelling Schoppenvrouw vertelt, speelt, zingt Leventhal het verhaal van haar oma Dora Gorohovskaya en vier andere vrouwen van dezelfde generatie: Anne Frank, Marilyn Monroe, Maria Callas en Ulrike Meinhof. Vijf iconen, vijf thema’s, vijf clichés en vijf herkenbare vrouwen; complex en ongrijpbaar.
Het is muisstil in de zaal. Emoties kun je voelen als zij in de huid van Anne Frank kruipt. Met een gitzwarte pruik op staat daar even de `echte` Anne. Met minimale middelen weet ze een wereld van verbeelding op te roepen. De toeschouwers reizen mee in de leefwerelden van Ekaterina als kind, haar oma en Anne, Marilyn, Maria en Ulrike. Af en toe assisteert daarbij het publiek. Handschoenen, pruiken en andere rekwisieten worden met een juiste timing door iemand op de eerste rij aangegeven. Hierdoor wordt spel en realiteit verweven.
De toeschouwers voelen hoe de actrice in het stuk de kracht van de legendarische vrouwen toont. Gesproken tekst afgewisseld met indrukwekkende zang. De mezzo-sopraan heeft een geschoolde stem. Vooral als ze in de huid van Maria Callas kruipt, vult de sjoel zich met indrukwekkende opera zang.
Levenslessen
Tijdens het spel laat ze het gevecht tussen mens en legende zien. Die zich vrijvochten van hun lot. En met succes. Het is een spel met identiteiten, een ode aan hoop en vrijheid. Maar het succes werd een legende die hen - opnieuw - gevangen hield. De vrijheid om aan ons eigen plakboek te ontsnappen, om te mogen veranderen. Voor sommigen is het een herkenbaar verhaal over angst, die steeds weer die vrijheid blokkeert. Zonder nadruk geeft ze bij monde van de krachtige persoonlijkheden levenslessen mee. “Wie gelukkig is zal anderen ook gelukkig maken. Vlieg weg van de pijn.” Je ziet de toeschouwers denken.
'We komen terug in Borne'
Na een lange staande ovatie is de betovering gebroken. Velen gaan in gesprek met de regisseur en de actrice. Om persoonlijk hun waardering uit te spreken. Mies en Theo uit Enschede zijn onder de indruk. Mies is perplex: “Wat een bijzonder theatertje hier in Borne. Je zit zo dicht bij de actrice. Er is zo direct contact. Geweldig. We kenden het niet. En komen zeker terug in Borne.” Ook Ekaterina Leventhal en Chris Koolmees komen graag in najaar 2021 terug met een nieuw nog te ontwikkelen stuk. “Het wordt gebaseerd op gedichten. Een gesprek tussen God en de mens. Uiteraard ook weer met geweldige zang.” (YD)
© BorneBoeit. Op onze artikelen en beeldmateriaal rust copyright.
Voor meer informatie raadpleeg de spelregels.