Karlijn Walters kan creativiteit kwijt in game-industrie

Een puzzeltje in de krant invullen of online, tussen het nieuws door, een beloning innen voor je dagelijkse inzet. Sudoku, Solitaire en Minesweeper zijn spellen die Karlijn Walters elke dag voorbij ziet komen, maar niet om ze te spelen. Er een nieuw en vooral modern design aan geven is wat de 20-jarige ermee doet. Als ‘lead graphic designer’ bij Denda Games vallen deze spellen precies binnen haar repertoire. Ze is de jongste binnen haar team, maar zeker niet onopgemerkt gebleven. “Het team is gezellig, iedereen luistert naar elkaar, ongeacht de leeftijd.”
 

Walters had een paar jaar geleden niet voor ogen om als lead graphic designer, oftewel grafisch vormgever, bij een gamebedrijf te werken. Ze begon haar opleiding grafisch vormgeven aan het Cibap in Zwolle en liep voornamelijk stage bij reclamebureaus. “Dit was te veel in hokjes denken, er was minder vrijheid en daardoor kon ik mijn eigen creativiteit minder kwijt,” vertelt Walters. “Ik zocht verder naar stageplekken, maar zag al snel dat veel plekken in de buurt al vol waren. Dus keek ik naar iets totaal anders dan de stages die ik hiervoor had gedaan.” Zo kwam Walters uit bij Denda Games in Hengelo. “Best bijzonder eigenlijk, want Denda Games is de enige in Oost-Nederland die zo groot is in de game-industrie. De andere bedrijven zitten in Amsterdam, maar verder heb je eigenlijk niet echt iets in Nederland.”
 

Een leermoment

Een reclamebureau is heel anders dan de game-industrie, en dat merkte Walters meteen. “Bij reclamebureaus is alles strikt, je werkt met richtlijnen en vanuit een huisstijl. Dit beperkt je creatieve vrijheid bij het maken van ontwerpen, maar het brengt ook voordelen met zich mee. Ik ben nu veel waakzamer voor fouten en dingen die net niet helemaal soepel ogen, juist omdat ik constant met die richtlijnen moest werken.” Toen Walters eenmaal begon met haar stage bij Denda Games, merkte zij daardoor al een groot verschil in creatieve vrijheid. “Ik mocht mij bemoeien met HTML5-spellen. Denk aan online puzzels, sudoku’s en dat soort spellen. Een heel ander aspect van het grafisch vormgeven dus.” Deze spellen bestonden al, maar waren dringend toe aan vernieuwing. “Ik probeerde die spellen opnieuw op de markt te brengen en zodoende ben ik in dit wereldje terechtgekomen.”
 

Het is niet zomaar een verandering. Hoewel de opleiding de informatie wel aanbiedt, is dat niet genoeg om er direct mee aan de slag te gaan, geeft Walters aan. “Ik heb mijzelf er echt in verdiept, aangezien er achter een game veel technische vaardigheden schuilen die bijvoorbeeld niet gebruikt worden bij reclamebureaus.” Na die verdieping in de materie begon ze aan haar stage en groeide daarna door tot lead graphic designer. “Ik stuur een team van mensen aan tijdens een project en zorg ervoor dat het project in goede banen wordt geleid. Het heeft nog steeds een grafisch aspect, maar ik doe nu veel meer dingen samen en ben, samen met een paar collega’s, eindverantwoordelijk voor het project. Het is vooral design, techniek, HTML5-spellen, met hier en daar een visitekaartje tussendoor. Maar alles loopt gigantisch door elkaar.”
 

De spellen die gemaakt worden, verschijnen op verschillende mediaplatformen. Met diverse grote nationale en internationale klanten heeft Denda Games veel samenwerkingen lopen. Het terugzien van haar eigen werk bij deze grote partijen maakt Walters erg trots. “Het is wel leuk om je eigen producten terug te zien op nieuwsplatformen die veel mensen om mij heen dagelijks gebruiken.”
 

Verschillende interesses

Dat alles door elkaar loopt, vindt Walters geen probleem. Met haar brede interesses is zij dan ook voortdurend bezig zichzelf te verrijken en is ze niet klaar met leren en studeren. Naast haar werk bij Denda Games volgt ze nu ook een online opleiding mediadesign. “Het geeft mij de mogelijkheid om verder door te groeien en dat papiertje in handen te krijgen. Wat ik nu doe, leer je normaal gesproken niet op het mbo. Ik ben er ingerold zonder daar een certificaat voor te hebben. Daar ben ik Denda Games heel dankbaar voor, omdat zij mij die kans en het vertrouwen hebben gegeven.”

Een concreet plan voor de toekomst heeft Walters nog niet. “Ik daag mijzelf constant uit om nieuwe dingen te ontdekken. Of ik nou het onderwijs in ga of een groot kunstproject maak, ik zie daar geen grenzen in. Ik denk dat de basis belangrijk is, maar ik wil op verschillende manieren verhalen vertellen en mensen inspireren. Daar haal ik mijn grootste plezier uit.”
 

En verhalen vertellen en anderen inspireren doet Walters graag op verschillende platformen, waaronder Instagram. Met haar account @karlijnw_art deelt ze al sinds 2018 verhalen door middel van kunst. Digitaal, op papier en met verschillende materialen: Walters is niet bang om haar handen vies te maken. Als ze moet kiezen waar ze het meest trots op is, komt deze top drie eruit:
 

Ogen spreken (het oog)
“Ogen hebben mij altijd al gefascineerd. Waarom? Ogen spreken zonder woorden. Aan iemands ogen kun je vaak zien wat diegene bedoelt of wil zeggen, zonder dat daar woorden aan te pas komen. Dit wilde ik vastleggen met een macro-realistische tekening die ik digitaal heb gemaakt in de app Procreate op mijn iPad.”
 

The Joker
“Ik hou van uitdagingen. Met het digitale tekenprogramma Procreate ben ik behoorlijk bekend, maar dat is niet alles als het gaat om tekenen. Ik wilde graag een filmpersonage natekenen en het eerste wat in mij opkwam, was The Joker. Een film die een verhaal vertelt op een mooie maar intense manier. Zodoende heb ik geprobeerd een digitaal realistisch beeld te maken.”
 

Koffieschildering
“Het verhaal van veerkracht. Hoe zou jij reageren als je te horen krijgt dat je een chronische vermoeidheidsziekte hebt? Jouw leven geleidelijk op zijn kop komt te staan? Voor mijn examenproject op school vorig jaar ben ik in gesprek gegaan met iemand die de chronische ziekte ME/CVS heeft. We hebben het gehad over hoe het haar leven beïnvloedt en hoe ze ermee omgaat. Dit heb ik vormgegeven in woorden met bijpassende illustraties die het verhaal verduidelijken. Dit 10 meter lange doek heb ik geschilderd met oploskoffie om het verhaal van het 'koffiegesprek' compleet te maken. Het is kwetsbaar en ik heb enorm veel mogen leren over de ziekte, maar ook over hoe ik verhalen kan vertellen. Ik ben blij dat ik hiermee een beeld heb kunnen schetsen van hoe deze ziekte kan zijn en dat er meer aandacht voor mag komen, want het wordt te weinig gezien.” (CT)