Een beladen Oekraïense Onafhankelijkheidsdag

In de foyer van het Kulturhus was de Oekraïense Idina er maar druk mee om alle bezoekers te voorzien van traditionele Oekraïense gerechtjes. De borsjtsj, speciaal brood en verschillende deeghapjes met paddenstoelen in de hoofdrol, gingen grif van de hand. Bij de Oekraïense vluchtelingen zorgde het voor een vleug van nostalgie, de vele Nederlandse bezoekers waren vooral nieuwsgierig en leergierig naar de cultuur van de mensen die sinds het uitbreken van de oorlog een tijdelijk thuis hebben gevonden in Nederland.
 

En dat was precies de bedoeling van de viering van de Oekraïense Onafhankelijkheidsdag deze middag; vooral samen vieren en stilstaan bij de verschrikkingen van de oorlog, waardoor zovele Oekraïners op de vlucht moesten slaan en veiligheid hebben gezocht ver weg van huis.
 

Emotie

Katarina, die sinds juni bij een gastgezin in Enschede woont, vertelt dat de Onafhankelijkheidsdag in Oekraïne normaal gesproken een belangrijke feestdag is. “Iedereen is dan vrij. Er zijn veel evenementen en we koesteren die dag ons cultureel verleden.” Maar van ‘feest’ is deze dag weinig sprake. “Normaal gesproken is iedereen blij en vieren we samen onze onafhankelijkheid van de Sovjet-Unie met parades en dorps- en stadsfeesten, maar nu voelt het heel anders. Geen viering, geen feeststemming, maar wel een heel erg diep gevoel van connectie met ons land. Het brengt veel emotie met zich mee.”
 

Tradities

Katarina is jong, een ‘stadse’ uit Charkov en een vrouw met de voetjes op de grond. “We moeten door met ons leven. Niet blijven treuren, daar is niemand bij gebaat.” Maar ondertussen raakt de Onafhankelijkheidsdag haar meer dan ze had verwacht. Ze laat een traditioneel poppetje zien. Zelfgemaakt. “In Oekraïne maken we dit soort talismannen. Tijdens het proces mag je alleen maar gelukkige gedachten hebben en als het klaar is beschermt het je huis tegen negatieve energie.”
 

Succes

En zo waren er woensdagmiddag vele gedachten aan thuis. Ook aan de mensen die hun leven lieten en waarvoor een minuut stilte in acht werd genomen. Voor de Oekraïense vluchtelingen was het heel belangrijk deze dag samen met de Nederlanders te vieren. Kees Feenstra, die samen met zijn zus Aafke veel doet voor de vluchtelingen in Azelo faciliteerde de viering in het Kulturhus, waarvoor hij ook in het bestuur zit. “Maar ze hebben het verder helemaal zelf georganiseerd”, haast hij zich erbij te vermelden. Blij is hij zeker dat het zo’n succes is geworden. “Zo’n 150 tot 200 bezoekers ongeveer. De helft Oekraïners en de helft Nederlanders schat ik in. En dat was de intentie!” (AJ/BM)