Twentse oorlogsfilm nadert voltooiing

Ze maakten het zichzelf - en ook voor anderen - de afgelopen drie jaar niet gemakkelijk. Oud-onderwijzer Hans Mulder en Jan Kolner van de Heemkundegroep Hertme kunnen er achteraf wel om lachen. Als scriptschrijver/regisseur en opnameleider stortten ze zich met alles wat ze in zich hadden op de verfilming van het boek ‘Een band voor het leven’ van de hand van Max van Trommel, waarin hij zijn herinneringen beschrijft aan de laatste twee jaren van de Tweede Wereldoorlog die hij in Twente doorbracht. Niets werd aan het toeval overgelaten. Alles moest en zou immers authentiek zijn.
 

Vol overgave

“Nou, dat hebben we geweten”, verzuchten ze. “Gaandeweg kwamen we erachter hoe moeilijk het is in deze moderne tijd filmbeelden over vroeger te maken.

Met shots bijvoorbeeld, waarop geen geparkeerd staande auto’s te zien mogen zijn, of eigentijdse huisnummers en stopcontacten, tenzij ze nog van bakeliet zijn. Om over de - geüniformeerde - kostuums nog maar te zwijgen.” Toch lieten de gedreven mannen zich niet uit het veld slaan. Van meet af aan was hun motto: ‘We denken dat we dit kunnen’ en daar klampten ze zich dan ook maar met volle overgave aan vast.
 

Een kleine 400 medewerkers

Die zelfkennis was vooral gebaseerd op hun eerdere producties ‘Lina’ en ‘Nooit verteld’, die ze immers ook tot een goed en succesvol einde wisten te brengen. Vrij vertaald: ze kregen de smaak te pakken. Toen nog onwetend van de uitdagingen die ze met elkaar aangingen. Maar volgens hen is het allemaal de moeite waard gebleken.

“Met ‘Een band voor het leven’ is een soort voice-over film ontstaan waarin de spanning en angst die er leefde in die laatste twee oorlogsjaren voelbaar is. Er komen dan ook uiterst emotionele fragmenten in voor.” De opnames, waaraan een kleine 400 mensen meewerkten, vonden plaats op tal van locaties. In Oud Borne, bij het Bussemakerhuis, Museum Hengelo én het Museum Buurtspoorweg in Haaksbergen. Maar ook in Rotterdam en vooral ook in en rond de boerderij van Ria Blenke, op de grens van Hertme en Saasveld.
 

Tot de vele acteurs, allen amateurs, behoorde ook een groep Joodse kinderen én oud-Bornenaar Frits Soetmann, die tegenwoordig in Finland woont en daar inmiddels bekend is van meerdere commercials en filmrollen. In ‘Een band voor het leven’ kruipt hij in de huid van collaborateur.
 

Nederlandse en Twentse ondertiteling

Op dit moment wordt de laatste hand gelegd aan wat voor hen hun grootste productie ooit is geworden. “De beelden liggen nu op de montagetafel en worden voorzien van een Nederlandse en Twentse ondertiteling”, weet Kolner te vertellen. Mulder is ondertussen drukdoende een lesbrief bij de film te schrijven om zo de schoolgaande jeugd straks zo goed mogelijk over deze geschiedkundig belangrijke tijd te kunnen informeren.
 

Op vrijdag 1, zaterdag 2 en zondag 3 september moet het dan écht zover zijn. Dan wordt vóór het Kulturhus in Borne de rode loper uitgerold voor een heuse première. De eerste twee avonden zijn voor genodigden, vanaf zondag is de film ook voor het grote publiek te zien. De kaartverkoop vindt plaats via het Kulturhus. Ook Max van Trommel (foto in tekst onder), 91 inmiddels, zal de première bijwonen.
 

Of er na ‘Een band voor het leven’ nog een vierde productie zal volgen, durven Hans Mulder en Jan Kolner nu nog niet te zeggen. “Laten we eerst maar eens zien hoe deze film gaat landen en dan zien we wel verder”, aldus een voorzichtige Mulder. En Kolner ten slotte: “Misschien wel, maar dan graag niet meer zo complex, en bij voorkeur iets komisch…” (AJ/BM)

www.eenbandvoorhetleven.nl