'Je geeft mensen geen huis, je geeft ze een thuis'

Na een loopbaan van achttien jaar in de volkshuisvesting neemt Eric Markvoort afscheid als directeur-bestuurder van Welbions. De 66-jarige bestuurder laat een erfenis achter die verder reikt dan baksteen en beleid. Zijn overtuiging bleef altijd dezelfde: volkshuisvesting draait in de kern om mensen. “Je geeft mensen geen huis, je geeft ze een thuis. Met buurt, sociale kring en veiligheid.”

Van huizen bouwen naar vertrouwen opbouwen

Eric Markvoort vervulde verschillende functies in de bouw en het openbaar bestuur voordat hij in 2007 aan de slag ging bij Woonbeheer in Borne. Zo was hij onder meer directielid bij bouwbedrijf Dura Vermeer en gemeentesecretaris in Hof van Twente. “Ik heb zowel de overheid als het bedrijfsleven van binnenuit leren kennen. Bij een woningcorporatie komt dat allemaal samen. Je werkt zakelijk, maar in dienst van de samenleving.”

Toen hij begon, werkte hij met twintig collega’s vanuit het Spanjaardgebouw. Acht jaar later volgde een gevoelig moment: de fusie met Welbions in Hengelo. “Mensen zeiden: je verkoopt ons aan Hengelo. Maar we hadden simpelweg niet de slagkracht om zelfstandig door te groeien in Borne. Die fusie was noodzakelijk.” Inmiddels is duidelijk dat het de juiste keuze was. “Het was feitelijk al één woningmarkt. Dankzij de fusie konden we veel meer betekenen. De oude sentimenten zijn inmiddels verdwenen.”

De woningcorporatie als stille kracht

Onder zijn leiding groeide Welbions niet alleen in omvang, maar vooral in betekenis. “We zijn geen gewone verhuurder. We staan midden in de samenleving. We komen achter de voordeur, we zien wat daar speelt. Ik ben trots op al mijn collega’s, die zich elke dag inzetten voor de huurders, en ik ben ook blij met Ookbions – de organisatie die opkomt voor de belangen van de huurders. Zij verdienen veel waardering!"”

Flexwoningen, modulaire bouw, duurzaamheid, het kwam allemaal aan bod. Maar Markvoort keerde steeds terug naar de menselijke maat. “Een huis is geen product. Het is de basis voor bestaanszekerheid, veiligheid en groei.” Hij benadrukt het belang van gemengde wijken. “Als je alleen in de ‘goudkust’ woont, verlies je het zicht op andere leefwerelden. Ik ben zelf opgegroeid in een arbeiderswijk. Dan begrijp je wat er speelt.”

Zorgen achter gesloten deuren

In de loop der jaren werd de blik op wonen technischer, zakelijker. Maar Markvoort bleef wijzen op de mensen achter de cijfers. “Je wil niet weten hoeveel stille armoede er is. Onze monteurs en wijkcoaches zien het. En ze doen meer dan wat hun taakomschrijving voorschrijft. Even helpen met een kast. Een luisterend oor bieden. Dat is onbetaalbaar.” Er wordt veel ingezet om problemen vroegtijdig te signaleren, zodat hulpverlening in gang gezet kan worden. “We hebben een systeem dat betalingsachterstanden signaleert. Maar een signaal is geen mens. Kijk mensen in de ogen. Alleen dan zie je wat er echt speelt.”

Ruimte voor fouten en lessen

Niet alles ging vlekkeloos. Het afschaffen van contante betalingen noemt Markvoort een pijnlijk moment. “We gingen ervan uit dat iedereen wel een bankrekening had. Maar dat bleek niet zo. Voor sommige huurders leverde dat acute problemen op. Een pijnlijke misrekening.”

Ook het woningbouwproject in de Nijverheid in Hengelo laat hij niet ongenoemd. “We bouwden woningen die niet tijdig konden worden aangesloten op de nutsvoorzieningen. Ze staan straks een tijd lang leeg. Dat mag eigenlijk niet gebeuren.”

'Wij zijn het cement tussen de stenen'

Waar hij het meest trots op is? Daarover is hij helder. “Niet op de fusie zelf, dat was een organisatorisch proces. Maar wél op wat we nu zijn: een organisatie die met beide benen in de samenleving staat. We accepteren een lager rendement omdat we werken voor mensen, niet voor winst. Wij zijn het cement tussen de stenen.”

Hij uit zijn zorgen over de verharding in de samenleving. “De term ‘onbetrouwbare overheid’ wordt te makkelijk gebruikt. Soms ontbreekt consistent beleid, maar de intenties zijn goed. Het is belangrijk om het vertrouwen tussen inwoners en overheid te herstellen”

Op naar een nieuw hoofdstuk

Op 10 juli neemt Eric Markvoort formeel afscheid. In augustus komt hij nog een paar dagen terug om de laatste zaken af te ronden. Daarna wacht een nieuwe fase: een fietstocht naar Rome, Italiaans leren, vrijwilligerswerk. “Ik wil betrokken blijven, maar zonder een volle agenda.” Zijn boodschap aan de sector blijft helder. “Blijf geloven in de kracht van nabijheid. In menselijkheid. In bevlogenheid. Want uiteindelijk: je geeft mensen geen woning, je geeft ze perspectief.” (AJ/KDS)