Boris is er... en hoe!

Wat drie jaar geleden nog begon als een ondeugend jongensboek, werd donderdag eindelijk bewaarheid. Boris, de mammoet waarvan zeventien jaar geleden in Borne enkele stoffelijke resten werden gevonden, keerde via een ware zegetocht en in vol ornaat terug naar Twente. Het was niemand minder dan kunstenaar Patrick Josso, die in een atelier in Hoofddorp en pal aan een van de startbanen van Luchthaven Schiphol, in anderhalf jaar tijd samen met kunstenares Saske van Den Eerden handen en voeten gaf aan de Bornse Boris, een mammoet van ruim drie-en-een-halve meter hoog en voorzien van twee immense slagtanden.

Bijzonder transport

De makers én de toekomstige ontvangers vierden donderdag hun eerste feestje. Boris is klaar, vandalismeproof en hongerig om de Bornse Scholtenshof te betreden. Het parkje achter het gemeentehuis, de vroegere beeldentuin, wordt in augustus zijn territorium. Maar eerst moest de wolharige mammoet de afstand van Hoofddorp naar het verre Borne zien te overbruggen. En dat gebeurde op deze stralend mooie donderdag. Al om kwart voor acht vertrok een dieplader van Vorgers autoberging, met een trotse Tom Schlichter achter het stuur daartoe naar het verre Hoofddorp.

Eenmaal daar aangekomen stond al een grote delegatie gereed om dé dag van nabij mee te maken, onder wie Saske en Teun, de twee kunstenaars die Boris uiteindelijk conform de ideeën van Patrick Josso vorm gaven en een delegatie van de Stichting Boris, onder aanvoering van voorzitster Mieke Aitink. Met spanning werden daarna de verrichtingen gevolgd om Boris in de takels te krijgen en uiterst solide op de dieplader van Tom te verankeren. Ruim 160 kilometer over de snelweg met een behoorlijk windje van opzij. Alle rampscenario’s passeerden al lacherig de revue. Maar uiteindelijk kon om 12.47 uur het signaal: ‘rijden maar’ worden gegeven.

Amper op de snelweg terug gebeurden de vreemdste dingen. Want doordat de dieplader met een snelheid van zo’n 80 kilometer per uur richting Twente reed, waren er vele auto’s die Boris wilden passeren. Eenmaal langszij gekomen minderden ze plotseling vaart om toch in alle rust eens te kunnen zien wie ze nu eigenlijk aan het inhalen waren. Ook de auto’s die in tegenovergestelde richting gingen, aarzelden bij het zien van een heuse mammoet.

En hoe langer het duurt, hoe meer de rit als een zegetocht proeft. Passanten maken foto’s, de regionale omroep staat met meerdere cameraploegen in de berm. Eenmaal terug in Borne gaat Boris eerst naar Schroothandel Van Engelen om het juiste gewicht te kunnen bepalen. Om iets voor vijf volgt dan de intocht naar het Dorsetplein, waar een groot aantal mensen nieuwsgierig op het beest staat te wachten.

Trots

Exact om vijf uur rijdt de dieplader het plein op, de mensen worden even stil. Dan herpakt iedereen zich, de uitgerukte pers maakt foto’s en interviewt de betrokkenen. Veel mensen willen Boris even aanraken. “”Hij heeft inderdaad een hoog aaibaarheidsgehalte”, zegt wethouder Martin Velten van Cultuur, die even later zal bevestigen trots te zijn op wat zich hier voor zijn ogen afspeelt. “Dit is een initiatief dat door vele Bornenaren is gedragen en exact de saamhorigheid weergeeft waarop zoiets van de grond kan komen”, klinkt het resoluut.

Patrick Josso staat er ietwat verlegen bij. “Ik heb een dubbel gevoel” zegt ‘ie. “Ik ben apetrots zo’n kunstwerk in mijn eigen woonplaats te kunnen realiseren, maar tegelijk ook een beetje beduusd. Als de mensen het maar mooi vinden…” De mensen vinden het mooi en zijn onder de indruk van het imposante beeld dat Boris bij hen oproept. Boris is thuis dus. Nu nog even in zijn tijdelijk onderkomen bij de Elhorst-Vloedbeld in Zenderen om straks, tijdens de Melbuul’ndagen, zijn definitieve plek op te eisen in het speciaal voor hem vervaardigde parkje Scholtenshof. (AJ/BM)