Alles met plezier, er moet niets
17-01-2018
DOORSTIKT MET VERHALEN, IN DOOSJES VERSTOPT; WILMA VAN DER VEEN

Alles met plezier, er moet niets

Het Bussemakerhuis biedt een keer per jaar een podium aan Bornse kunstenaars. Dit jaar exposeert de 82-jarige, zeer getalenteerde Wilma van der Veen-Budding uit Zenderen haar wandkleden en doosjes. Ze schildert, ze schrijft, ze is verhalenverteller, kan boekbinden en maakt wandkleden. Een multi talent kun je zeggen.

 

Van huis uit is Wilma van der Veen-Budding docente basisschool. Als kind tekende zij altijd al, ze kan zich herinneren dat zij op driejarige leeftijd op haar buik op de grond lag en al tekenende zichzelf verhaaltjes vertelde. Of het omgekeerde gebeurde.

 

Haar levensverhaal

Ze is geboren in Glanerbrug: “Mijn vader kreeg in zijn leven weinig kansen om te studeren en mijn moeder kwam uit een groot gezin. Ik was wel creatief maar na de HBS mocht ik niet naar de kunstacademie. Eerst maar een degelijk beroep kiezen, was het motto. Dus ging ik naar de kweekschool en toen mijn kinderen groter werden, ging ik weer voor de klas staan. Bijna altijd in wat nu groep 8 is. Een heerlijke leeftijd. Bij mijn ouderlijk huis heb ik ook dit geleerd: `als je het niet kopen kunt, dan maak je het.` Via radiolessen leerde ze kleding naaien. Modeontwerpster worden leek Wilma van der Veen wel wat. Ze ontwierp haar eigen kleding en ook die van klasgenoten op de HBS. Natuurlijk maakte ze de kleding ook.

 

Met mijn man Rob heb ik ook vier jaar in Libië gewoond, hij werkte toen voor de Shell. Naderhand accepteerde hij een baan bij Signaal en zo zijn we weer in Twente beland.

Eerst in Hengelo en naderhand verhuisden we naar Borne.

 

Voor mijn tekeningen en schilderijen heb ik altijd cursussen gevolgd bij gerenommeerde kunstenaars. Daar leerde ik veel, vooral goede schildertechnieken. Momenteel geef ik nog steeds schilderlessen aan een leuke groep. Die groep is haast in dezelfde samenstelling al vanaf 1995.”

 

Mijn doosjes

Wilma van der Veen kreeg een deel van een bureau: ze las een ontroerende toespraak van Chief Seatle. Hij was een Indiaanse Chief die een ontroerende toespraak hield over de verplaatsing van zijn stam van hun eigenlijke, waterrijke grondgebied naar een droog gebied. Die toespraak schreef zij op en verwerkte dat in een gedeelte van dat bureau waar zij het indianenportret op geschilderd had. Dat was het begin van mijn `doosjes.`

 

Een bekende rookte sigaren en die zaten in mooie, houten doosjes. Met die doosjes kun je wat doen: landschapjes, een bibliotheek maken, een stad verwerken enzovoorts. In haar bibliotheek (zie foto) zitten kastjes met boekjes verstopt.

 

Nu neemt haar dochter uit de Provence stukken hout waar de mieren of termieten het zachte gedeelte uit geknaagd hebben. Dat kernhout wordt weer beschilderd en weer ontstaat een kunstwerk.

 

In de opkamer liggen in een vitrine twee `sigarenmodellen`. Deze modellen heeft ze omgetoverd tot een serie bisschoppen in zowel ernstige als grappige poses. In de andere helft is een zingend nonnenkoor plus dienstmeisje zichtbaar. “De vormen nodigen uit tot deze voorstellingen, maar niet tot ieders genoegen. Bij een tentoonstelling pakten twee heren de vormen op en sloegen ze tegen elkaar. Het paste precies want de bisschoppen hadden uitsteeksels die precies bij de gaatjes van de nonnen pasten: “Mevrouw, wat bedoelt u met dit kunstwerk?” Dat had ikzelf zelf nog niet gezien, maar grappig vind ik het wel.”

 

Mijn wandkleden.

Ze kocht een nieuwe naaimachine en ontdekte daar de mogelijkheden van. Ze kreeg een rol echt Twents geweven linnen. Ze waste, bleekte het linnen, vouwde het dubbel, verfde het doek en stikte rechte naden op de stof. Daarna begon het versieren: kraaltjes, lapjes, borduurwerk en meer: het werd na een jaar een kunstwerk. En nu hangen in het Bussemakerhuis meer dan haar wandkleden (foto, detail wandkleed). De laatste heeft ze gemaakt na de plotselinge dood van haar man Rob: ” Die zijn me dierbaar, vooral de twee vogels. Maar ook die met het gedicht. Ik wist niet dat je op een naaimachine recht kunt schrijven. Mijn werk is nu mijn levensvulling."

 

Als Wilma van der Veen een ding geleerd heeft in haar creatieve leven dan is het: doe alles met plezier, er moet niets. Maar ze kan niet met lege handen zitten, er komt altijd iets creatiefs uit.

 

Haar doosjes en wandkleden zijn niet alleen haar herinneringen, zij vormen haar leven in kunst.

 

Opening tentoonstelling

De besloten opening is vrijdagmorgen 19 januari. Vanaf de openingstijd om 13.30 uur kan iedereen haar werk bewonderen. De tentoonstelling loopt tot en met 18 maart 2018. (AM)

 

Info: www.bussemakerhuis.nl

 

© BorneBoeit. Op onze artikelen en beeldmateriaal rust copyright.
Voor meer informatie raadpleeg de spelregels.

Deel
De link is gekopieerd naar het klembord!
reageren op deze pagina

Nieuwe fase voor Méér Muziek in de Klas

Sinds enkele jaren wordt er in Borne keihard gewerkt aan het geven van nieuwe impulsen aan het...
18-03-2024

Het geheim van de kimono

Acht maanden lang vind je ‘een beetje Japan in Borne’. In het museum Bussemakerhuis,...
09-03-2024

Borne-Nu op de bres voor Koetshuisje

In de voorliggende plannen voor het Huis van Borne is geen plaats meer voor exposities in het...
06-03-2024

NEO verliest van Achilles’12

Achilles’12 startte zaterdagavond sterk in Hengelo en kreeg in de eerste minuten al een...
19-02-2024

Liefde voor het landschap

De schilder Gertjan Scholte-Albers houdt van het buitenleven. Zijn waarnemingen van het Gronings...
16-02-2024

Jong muzikaal viertal organiseert ‘lekker’ feest

De een studeert MBO-podium/evenementen, de ander HBO-rechten en de derde en vierde specialiseren...
08-02-2024