Bob speurt… en vindt soms iets

Bob Tijhuis woont in de Bornsche Maten, is 13 jaar en heeft een niet-alledaagse hobby. Na schooltijd (hij zit op het Montessori tweedejaars) en in het weekend trekt ‘ie er het liefst op uit met zijn metaaldetector. Zoekend en speurend naar… Ja, naar wat eigenlijk? “Geen idee”, klinkt het eerlijke antwoord, “maar het zou natuurlijk mooi zijn om iets uit vroegere tijden te vinden. Ik heb nu eenmaal iets met archeologie en geschiedenis.” Enkele dagen geleden deed hij zijn grootste vangst tot nu toe: een Zeelandia munt uit 1617. “En gewoon in het buitengebied van Borne hè”, klinkt het vol trots.

Magneetvissen, dat was het niet echt

Hoe hij met die bijzondere hobby in aanraking is gekomen weet hij niet precies. “Het ging eigenlijk vanzelf. Op YouTube zag ik een aantal filmpjes hierover voorbijkomen en dat hield me wel bezig. Toen ben ik met magneetvissen begonnen. Eerst een kleine magneet, later een grotere. Maar ja, dat was het toch niet echt. Ik vond bijvoorbeeld een dubbeltje, wat verkeersborden en enkele fietsen. Met mijn vader heb ik toen afgesproken samen voor een metaaldetector te gaan sparen.”

Toen het eenmaal zover was, begon de bal te rollen. “Op internet zoek ik bijvoorbeeld naar de oorsprong van dingen die ik vind, maar ook kijk ik op websites als Tijdreis, waar topografische kaarten te vinden zijn van de laatste 200 jaar. Dat kan je op een spoor zetten.” Als voorbeeld hiervan laat hij een aantal kogelhulzen zien die hij ergens tussen Borne en Hertme vond, evenals een belastingplaatje voor een fiets uit de tweede wereldoorlog. “In die jaren stond daar een kampement van het leger”, zo weet hij. Onder de titel ‘Gewoon Bob’ plaatst hij nu ook zelf filmpjes op YouTube. Producties die de leverancier van zijn metaaldetector ook aanspraken. Het resultaat was dat Bob nu ook promotiefilmpjes maakt en daarvoor in de plaats een professionele detector in bruikleen kreeg. “Mooi toch?”, zegt hij lachend.

Spelregels

De jonge ‘speurneus’ heeft inmiddels ontdekt dat er veel mensen zijn die zich met deze hobby bezighouden. “En dat is soms weleens lastig, want niet iedereen houdt zich aan de spelregels. Als ik bijvoorbeeld in een weiland wil zoeken, vraag ik de boer eerst of het mag. Pas daarna ga ik aan het werk en als mijn detector dan een signaal geeft, graaf ik een voorzichtig gat dat ik natuurlijk ook weer dichtgooi. Dat soort zaken worden nogal eens vergeten en omstanders worden dan boos. Dat is jammer, want ik wil het gewoon goed doen.”

In de pas korte tijd dat Bob nu aan het speuren is, heeft hij al enkele bijzondere ervaringen opgedaan. Zo haalde hij een keer een metalen schijf naar boven, die verdacht veel op een landmijn leek. De gealarmeerde politie had dezelfde gedachte en trommelde vervolgens de Explosieven Opruimingsdienst op, die pas na intensief onderzoek constateerde dat het loos alarm bleek. Ook groef hij in Almelo een portemonnee op, compleet met creditcards en groot geld. Op de sociale media maakte hij melding van de vondst, waarna de eigenaar zich meldde. De portemonnee bleek al tien jaar geleden te zijn kwijtgeraakt…

Zeelandia munt is een topvondst

Maar het meest trots is hij toch wel op zijn recente Zeelandia munt uit 1617. “Van kenners begrijp ik dat het een topvondst is. De waarde weet ik nog niet, dat moet ik nog uitzoeken, maar verkopen… nee hoor, ben je gek?” Of zijn metaaldetector ook de opmaat vormt naar een toekomst in die richting, kan Bob nog niet zeggen. “Misschien ga ik wel iets doen in archeologie, maar dat kan ook media worden. Vind ik ook hartstikke leuk.” Voorlopig speurt hij in elk geval lekker verder. “Dat doe ik liever dan achter de computer Playstation spelen. Hier leer je ook nog van!” (AJ/BM)