‘Groet vanuit mijn Bornse paleisje’

De woorden van de 73-jarige mevrouw uit Hengelo komen binnen. Ze verblijft nu zo’n veertien dagen in het nieuwe Hospice Borne. Het is haar laatste halte, kortgeleden werden bij haar uitzaaiingen van kanker geconstateerd. En alhoewel ze zich realiseert dat haar einde nabij is, geniet ze toch - voor zover het kan natuurlijk - met volle teugen van haar tijdelijke verblijf aan de Hosbekkeweg. “Het is hier allemaal meer dan voortreffelijk. De zorg en begeleiding, de warmte en de faciliteiten… Ik eindig mijn appjes naar bekenden dan ook steevast met Groet vanuit mijn Bornse paleisje.”

Bijna 70 vrijwilligers

De uitlatingen van de gast, zoals de bedlegerige mensen hier worden genoemd, passen in het beeld dat opdoemt bij een bezoek aan het fonkelnieuwe Bijna Thuis Huis. Ruim honderd dagen zijn ze onderweg: het bestuur, de coördinatoren en de bijna zeventig vrijwilligers die er met elkaar voor willen zorgen dat mevrouw het in deze levensfase aan niets ontbreekt.

Honderd dagen, waarin er inmiddels 23 opnames zijn geweest en die deze week met elkaar worden beleefd in de ook al nieuwe ‘Kuierhoek’, een extra verblijfsruimte voor de vrijwilligers die kortgeleden werd aangeboden door het aangrenzende Racket & Fit Center Borne.

Verdeeld over drie ochtenden genieten de vrijwilligers aan de lange tafel van koffie en thee en de voor deze gelegenheid door De Ster gebakken appeltaart. Er worden wetenswaardigheden en tips uitgewisseld en aan het eind van de bijeenkomst krijgt iedereen een ‘lentestart’ mee naar huis, een pot met bloeiende krokusjes. Annemarie Evers en Kirsten ten Thije, die samen de werkzaamheden van de vrijwilligers rondom de Kuierhoek coördineren, willen daarmee namens het hospice hun dankbaarheid tonen aan allen die eraan bijdragen om het nieuwe onderkomen te maken tot wat het volgens de Hengelose mevrouw al is: een paleisje.

‘Een tsunami aan liefdevolle zorg’

Diezelfde mevrouw steekt haar dankbaarheid voor wat haar hier overkomt dan ook niet onder stoelen of banken. Soms gehinderd door pijn verhaalt ze volop over haar indrukken. “Toen ik hier kwam, kende ik dit hospice nog niet. In Hengelo en omgeving waren alle plekken bezet en bovendien stelde ik als voorwaarde mijn eigen huisarts te kunnen ‘meenemen’. Dat kon hier gelukkig. En met alles wat ik nu meemaak ken ik een grote tevredenheid dat ik hier kan verblijven totdat het straks over is. Alle lof voor de professionele zorg die Carintreggeland 24 uur per dag levert en evenveel lof voor de totale ontzorging die de vrijwilligers me bieden. Voor mij voelt het echt als een tsunami aan liefdevolle zorg. Ik kan het niet in woorden uitdrukken.”

“Door dit alles kan ik mijn tijd volop besteden aan het afscheid nemen van familie en vrienden”, zo vervolgt ze. “We lunchen hier samen en kunnen zelfs samen dineren, en als het me allemaal even te veel wordt, dan trek ik me terug in mijn eigen hol, mijn slaap-, rust- en werkkamer, mijn bubbel.” Terwijl ze de woorden uitspreekt, kan ze een glimlach niet onderdrukken. “Het levert gewoon zeer veel plezier in deze laatste periode en zorgt er mede voor dat je het einde van je leven vredig aanvaardt. Maar voor het allemaal zover is, wil ik er nog even van genieten.”

Trots en voldaan

Kirsten hoort haar woorden met verlegenheid aan. “Hoe mooi kan het zijn?”, zegt ze even later. “Dit is toch waarvoor we het met elkaar doen. En dat proef je hier ook echt. Natuurlijk staat de liefde voor onze gasten centraal. Maar diezelfde liefde kennen we ook onderling. We helpen en ondersteunen elkaar en hebben allemaal hetzelfde goede en warme hart. Hier onderdeel van te mogen zijn geeft je dagelijks een trots en voldaan gevoel.” (BM)

Op maandag 8 april 2024 is mevrouw overleden.