Feest bij Dreamteam Borne

Het was vandaag een bijzondere dag bij Dreamteam Borne aan de Bornerbroeksestraat. Er waren gebakjes, hapjes en extra goed gevulde kratten voor de 55 gezinnen die de alternatieve voedselbank steunt. Tegen alle verwachtingen in bestaat het initiatief van Stacey Bosman en haar vriendinnen inmiddels vijf jaar. Toen tijdens de coronapandemie de reguliere voedselbank de deuren tijdelijk sloot, sprongen de vrouwen in de bres voor de mensen die afhankelijk waren van de voedselbank en namen – tijdelijk, zo dachten ze – de verspreiding van noodzakelijke boodschappen over. Niemand van hen had ooit verwacht dat hun hartverwarmende actie vijf jaar later nog steeds in een behoefte zou voorzien.
 

Wekelijks bieden zij hulp aan vele gezinnen die de eindjes niet aan elkaar kunnen knopen zonder een extra steuntje in de rug. Dreamteam Borne kan rekenen op veel sympathie uit de samenleving en op sponsoren die vanaf het begin hun steentje bijdragen. Ook zij vierden vandaag het jubileum mee.
 

Meer dan alleen voedselpakketten 

“Het was hartstikke gezellig en het liep de hele dag door”, glundert Stacey. Sinds de oprichting van een stichting en de inzet van diverse commissies die zich achter de schermen bekommeren om het reilen en zeilen van het Dreamteam, is het netwerk achter de hulp aanzienlijk vergroot. “We doen veel meer dan alleen voedselpakketten uitdelen. Het doel is dat iedereen uiteindelijk weer op eigen benen kan staan, en daar is soms andere hulp voor nodig.”
 

Zo sluiten er wekelijks vrijwilligers van Wijkracht aan, die goed de weg weten in de verschillende regelingen en mogelijkheden voor ondersteuning. “En soms is er ook helemaal niet zo veel anders nodig dan een luisterend oor. Zo waren er twee vrouwen die erg eenzaam waren. We brachten hen met elkaar in contact en ze hebben hier de hele middag gezellig zitten kletsen.”
 

Laagdrempelig

Zelf heeft Stacey ook een moeilijke periode gehad en klopte destijds aan bij de reguliere voedselbank. “Het is verschrikkelijk om in de rij te moeten staan en dan ook nog eten te krijgen dat op of over de datum is. Dan voel je je gewoon dubbel ellendig.” Dat moest anders, vond ze. “Het is hier meer een wijkgebouw, waar mensen hun verhaal kwijt kunnen. We willen zo laagdrempelig mogelijk zijn. Ik denk dat er in Borne nog steeds mensen zijn die we niet bereiken of die de stap niet durven nemen. Kom maar langs, zeg ik dan, dan kun je zelf zien hoe het hier gaat.”
 

Dankbaar

“Ik denk dat we in die vijf jaar zo’n 50 tot 100 mensen weer op weg hebben geholpen om het zelfstandig te redden. Dat is zo dankbaar! En het is geweldig om te zien dat ze het weer goed hebben.” De extra hulp die het Dreamteam kon bieden, was voor velen van onschatbare waarde. “Er was iemand die door de toeslagenaffaire bij ons terechtkwam. Twee maanden lang haalde ze hier haar pakket op, totdat de compensatie binnenkwam. Ze wilde direct iets terugdoen voor ons, maar dat hoefde natuurlijk helemaal niet. ‘Je weet niet half wat het voor me betekende,’ zei ze. Voor het eerst in twee jaar kon ze de verwarming weer aanzetten. Toch wilde ze ons iets geven. Die dankbaarheid is echt hartverwarmend, en zo’n verhaal blijft je altijd bij.”
 

Dit en andere verhalen zijn de drijfveren van Stacey en haar team om door te blijven gaan, hoe moeilijk het soms ook is om de wekelijkse voedselpakketten compleet te krijgen. “De boodschappen zijn gewoon heel duur geworden. Daarom is er nu ook de mogelijkheid om te doneren via onze website.”
 

Positief als altijd ziet Stacey overal wel een oplossing voor. Kan het Dreamteam straks ook het tienjarig bestaan vieren? “Zeker weten!” (AJ/KDS)