60ste Stadsprins Ronald en adjudant Michiel zijn klaar voor een knaljaar

Als je ze samen aan tafel ziet zitten, is één ding meteen duidelijk: dit zijn geen twee mannen die zomaar toevallig naast elkaar terecht zijn gekomen. Stadsprins Ronald Bootsma (44) en zijn adjudant Michiel Toebes (43) zijn al vanaf hun jeugd onafscheidelijk. Ze groeiden samen op op het voetbalveld, vieren al jaren carnaval en bouwden hun eigen Bornse biermerk: Burgunder. En nu hebben ze er nog een gezamenlijke missie bij: als hoogheden van CV De Toet’nbloazers Borne dit carnavalsjaar op z’n kop zetten.

Wie is Ronald?

“Ik ben Ronald Bootsma, getrouwd met Mandy, vader van Jip en Noek,” steekt de kersverse Stadsprins van wal. In het dagelijks leven werkt hij als teamleider binnen het gevangeniswezen. Maar wie in Borne aan Ronald denkt, komt al snel uit bij het voetbal én bij het bier. “We komen veel bij FC Twente en bij BVV Borne, dat loopt als een rode draad door ons leven. En natuurlijk: het allerbelangrijkste wat wij samen hebben, is Burgunder bier.” Met carnaval had hij altijd al iets, maar nooit als lid van een vereniging. “We vierden het altijd fanatiek, van donderdag tot en met dinsdag, maar meer als vrije jongens. Dat is in de loop der jaren wat minder geworden, tot dit jaar. Nu gaat er wéér wat veranderen.”

De grote vraag

Dat hij ooit prins zou worden, hing misschien al ergens in de lucht. Ronald kent Joost Withag uit de aanzoekscommissie al langer — samen zitten ze in een bierproefclub. “We hebben het wel eens over het prinsenschap gehad. Meer van: hoe is dat nou, zou dat wat voor mij zijn?”

De echte vraag komt eind mei als de telefoon gaat. “Joost belde. ‘Ik heb een grote vraag,’ zei hij. Dan weet je het eigenlijk wel.” Thuis wordt er eerst goed overlegd. “Het is niet niks, er gaat veel tijd in zitten. Maar uiteindelijk waren we er snel uit: dit is een enorme eer, die sla je niet af.”

En dan de adjudant…

Bij een prins hoort een adjudant, en die keuze lag voor Ronald eigenlijk al vast.
“Ik wist natuurlijk direct wie het moest worden. We zijn samen opgegroeid, hebben samen gevoetbald, samen een bedrijf. Dan kom je heel snel bij Michiel uit.”

De aanzoekscommissie volgt het officiële spoor en belt Michiel. Die herinnert zich het moment nog goed. “Ik kwam net thuis uit een bestuursvergadering bij BVV Borne. Joost belde en zei: ‘We zitten hier bij een prins, en die zou graag willen dat jij zijn adjudant wordt.’ Hoewel het eigenlijk een geheim hoort te zijn, was het voor mij meteen duidelijk. Als Ronald mij vraagt, laat ik hem niet zitten.”

Wie is Michiel?

“Ik ben Michiel Toebes, opgegroeid in de Achterhoek, op jonge leeftijd naar Borne verhuisd,” vertelt hij. Hij begint als jeugdspeler bij NEO, maar al snel volgt de overstap naar BVV Borne. Daar kruisen zijn paden definitief die van Ronald. “Vanaf de F’jes spelen we al samen. We zijn eigenlijk al die jaren met elkaar opgetrokken.” In het dagelijks leven werkt Michiel bij de politie, bij de recherche, en is hij daarnaast supportersbegeleider bij Heracles. “Dan blijft er niet zo gek veel tijd over,” zegt hij met een lach. “Dus toen dit erbij kwam, dacht ik ook wel even: hoe gaan we dit in vredesnaam doen?”

Druk met werk én bier, en tóch ja

Met een drukke baan, een eigen biermerk en een vol gezinsleven is het geen vanzelfsprekende keuze om ‘ook nog even’ een jaar hoogheid te zijn. “We zagen de agenda en dachten eerst: dat is nog wel te doen,” zegt Ronald. “Maar dan blijkt dat één A4’tje met data er al snel vier worden.” Toch zeggen ze volmondig ja. “We zijn met ons Bokbier twee keer Nederlands kampioen geworden, Burgunder groeit hard en ons werk vraagt veel… maar sommige dingen dóe je gewoon. En dit is er zo één.”

Carnaval in Borne: een grote reünie

Over carnaval in Borne zijn ze het roerend eens. “Carnaval in Borne is verbroedering,” zegt Michiel. “De verenigingen kennen elkaar, de mensen kennen elkaar. Het is een feest van herkenning. Als je een kroeg binnenloopt, bij Platenkamp of waar dan ook: het zijn allemaal bekende gezichten met wie je samen een mooi feest maakt. Het voelt echt als een grote reünie.” Ronald vult aan: “Dan maakt het ook niet meer uit of je voor NEO, BVV Borne of BZSV bent. Met carnaval valt dat allemaal weg. Iedereen is gelijk.”

Raven, Wodan en een vleugje heidense historie

Wie bij hun opkomst was, bemerkte een bijzonder thema: raven. Dat is geen toeval. Vanuit Burgunder noemen Ronald en Michiel zichzelf ‘storybrewers’: elk bier heeft een verhaal, vaak met een Saksische inslag, mythen, sagen en legendes. “De raven die jullie in het filmpje hebben gezien, zijn de raven van Wodan,” legt Ronald uit. “In de mythologie vlogen die raven ’s morgens de wereld over en kwamen ’s avonds terug om Wodan te vertellen wat er allemaal gebeurd was. Nu sturen wij ze naar Borne om te kijken wat er nog leeft van de oude rituelen in het carnaval.” Voor hen heeft carnaval óók een oudere laag. “Veel mensen zien het als een katholiek feest, maar het gaat verder terug: van oudsher is het een omkeringsritueel, van winter naar zomer. Daar knipogen we dit jaar naar.”

Een eigen carnavalsbier met een verhaal

Als brouwers kon het natuurlijk niet anders dan dat er een eigen carnavalsbier kwam. Ook dat krijgt een stevig verhaal mee, over uitbundig eten en drinken, en een slaaf (Zoganes) die zeven dagen ‘alles mocht’ maar daarna geofferd werd. “Het is geen licht verhaaltje, maar wel typisch ons: geschiedenis, een randje, en daar een mooi bier bij brouwen.”
De opbrengst gaat deels naar een goed doel: Kirstens Kopgroep.

Burgunder-rood en een goa-stok met een knipoog

Hun pakken zijn chique en opvallend, in een diepe roodtint die op dit moment hartstikke populair is. “We kwamen uit bij een kleur die Burgundy heet. Best toepasselijk voor twee mannen van Burgunder,” lacht Ronald. “We zijn per ongeluk heel modieus.” Bijzonder is ook hun goa-stok. Geen standaard exemplaar, maar een lokaal gemaakte stok met bovenop het Burgunder-logo, dat tegelijk het stiepelteken is dat je op veel oude Saksische boerderijen tegenkomt. “We zijn inderdaad erg streekgericht. Dat is ook een proclamatiepunt van ons: gebruik lokaal, want alles via internet is toch niet normaal?” En ja, ze weten dat de traditie voorschrijft dat de goa-stok gestolen mag worden. “Daar gaan we dan maar geen uitdaging van maken,” grijnst Ronald.

Twee broers, één missie

Hoe ze hun vriendschap zelf omschrijven?
“We kennen elkaar zó door en door,” zegt Michiel. “Als hij links zegt, ga ik met hem mee. En andersom.” “We hebben samen gevoetbald, samen gestapt, samen vakanties gevierd, samen een bedrijf opgebouwd, successen en tegenslagen gedeeld,” vult Ronald aan. “We lachen en huilen samen. Dat voelt soms meer als twee broers dan als vrienden.”

Dat gevoel hebben ze mooi samengevat in hun leus:
Geen ontsnappen an, met Burgunder in ’t glas, goan wie dit joar vól gas!

In dienst van de vereniging, en een uitnodiging aan Borne

Ondanks alle aandacht willen Ronald en Michiel vooral één ding benadrukken: “Het is het feest van de Toet’nbloazers. De vereniging is belangrijk. Wij mogen daar een jaar lang het gezicht van zijn, maar achter ons staat een grote groep mensen die keihard werkt om carnaval in Borne zo mooi mogelijk te maken.” Wat zouden ze tegen de inwoners van Borne willen zeggen, ook tegen mensen die normaal misschien niets met carnaval hebben?
“Kom het een keer meemaken,” zegt Ronald. “Veel mensen denken dat het alleen maar ‘hossen en zuipen’ is, maar als je ertussen staat, merk je hoe het voelt: iedereen gelijk, samen zijn, tradities die gekoesterd worden. Het is een echt volksfeest.”

Michiel knikt. “Of je nu een hoge functie hebt of een simpel baantje, met carnaval doet dat er niet toe. Iedereen is hetzelfde. Dat maakt het juist zo mooi.” (KDS)