Dit zijn ze dan: Jonkheer Tim en Jonkvrouw Marre

Bij de Toet’nbloazers draait carnaval niet alleen om tradities en verenigingsleven, maar ook om de nieuwe generatie die het feest levend houdt. Dit jaar staan twee jonge Bornse carnavalsvierders centraal: Jonkheer Tim Lenferink (25) en Jonkvrouw Marre Hesselink (19). Een duo dat elkaar vier maanden geleden nog niet kende, maar inmiddels onafscheidelijk is door een avontuur dat ze met niemand mochten delen, tot nu.

Marre Hesselink (19): ‘Heb je wel de juiste aan de telefoon?’

Marre is negentien, volgt één dag per week de opleiding Ondernemer Handel aan het ROC van Twente en werkt daarnaast fulltime bij Boomkamp Kaasspecialist in Zwolle, Almelo, Borne én in de grenswinkel in Denekamp. “In mijn vrije tijd ben ik vooral gezellig met vrienden en vriendinnen. Leuke dingen doen, lekker op pad.”

Carnaval is haar niet vreemd. Sterker nog: in 2016 was ze jeugdprinses, in hetzelfde jaar dat haar peetoom Arnaud Bartelink stadsprins was. “Ik weet nog dat ik achter het doek stond en dat het viel. En dat ik op de wagen stond. Maar verder is het vooral een gevoel van iets heel leuks.”

Dat ze ooit jonkvrouw wilde worden, zat al langer ergens in haar achterhoofd. “Maar niet dat ik het nog verwachtte.” Wanneer ze wordt gebeld, is haar eerste reactie dan ook typisch Marre: “Heb je wel de goeie aan de telefoon?” Ze twijfelt geen seconde. “Ik heb direct ja gezegd.”

Tim Lenferink (25): opgegroeid met carnaval

Tim is 25, geboren en getogen in Borne en werkzaam in de gehandicaptenzorg als begeleider bij JP van den Bent. Daarnaast voetbalt hij bij NEO zondag 3, gaat graag naar de sportschool en staat volop in het Bornse verenigingsleven.

Carnaval stroomt door zijn aderen. “Mijn vader is adjudant geweest en mijn moeder is gek op carnaval. Als klein jochie mocht ik al bij de jeugdraad.” Tussen zijn 13e en 17e vierde hij het even wat minder, maar op zijn zeventiende kwam hij bij de Jongerenraad van 11. “Sindsdien zit ik er helemaal in.” De afgelopen maanden hoorde hij bijna dagelijks hetzelfde zinnetje: “Jij wordt het zeker.” Tim lacht. “Leuk om te horen, maar lastig. Je mag niks zeggen. En populair? Misschien omdat ik de oudste ben… of omdat mensen denken dat ik er een type voor ben. Je moet zin hebben in een feestje, gezellig aanwezig zijn, maar ook niet té gek. Je zit wel in een functie.”

Een duo dat elkaar niet kende, en elkaar vond

Op de eerste gezamenlijke avond weten ze nog niet wat ze van elkaar moeten verwachten. Marre: “Ik kende Tim helemaal niet. Ik dacht: wie gaat er naast mij staan?” Maar direct is de klik er. “Die eerste avond was zó gezellig. Ik was pas om drie uur thuis en moest om vier uur alweer op voor de markt. Maar door de adrenaline was het helemaal geen zware dag.” Tim: “Omdat je zoiets intiems meemaakt, bouw je heel snel iets moois op. Je moet het met elkaar doen. En je kunt het tegen niemand zeggen.” Vier maanden lang vergaderen ze iedere week met de aanzoekscommissie. “Het is een opluchting dat we er nu eindelijk over mogen praten,” zegt Marre.

Werkgevers die meedenken

Carnaval vraagt tijd, veel tijd. Marre: “Ik heb een hele fijne baas. Hij zei meteen: dat komt goed. Ik kreeg alle zaterdagen vrij, anders is dit niet te doen.” Tim: “Ik werk ook in de weekenden, maar mijn leidinggevende zei meteen: dóen. Ik kan bijna alles meemaken omdat mijn werkgever zo goed meewerkt.”

De jurk en het pak

Beiden wisten al snel dat hun kleur rood zou worden.

Marre: “Ik had als jeugdprinses ook rood, dus dat vond ik leuk. We gingen naar Leiden, naar een speciaalzaak. Ik had mijn jurk al snel, de eerste die ik aanhad. Door de steentjes, de glitter. Heel officieel, maar prachtig.” Tim liet in Weerselo zijn pak samenstellen: “Met wat stofjes en kleurtjes werd het stuk voor stuk opgebouwd. En toen ik het ophaalde… ja, ik vind het echt heel mooi.”

Waar kijken ze het meest naar uit?

Allebei roepen ze zonder aarzeling: “De opkomst!” Tim: “Dan kunnen we het eindelijk aan iedereen vertellen.” Marre: “Het carnavalsweekend zelf. Alle feesten. Samen zijn met iedereen. Ik heb er mega veel zin in.” Ze kunnen niet wachten om de reacties te zien, van vrienden, familie, het werk, en vooral van de jongerenraad. Marre: “Mijn zusje zit bij de dansmarietjes. Ik ben zó benieuwd!”

Wat willen ze uitstralen?

Tim: “Gezelligheid. Met z’n allen samen zijn.” Marre: “Vrolijkheid, gezelligheid… en misschien ook wel laten zien dat carnaval echt leuk is voor jongeren. Dat nog meer jeugd zich aansluit bij de vereniging.” Samen: “Ga gewoon een keer mee. Dan merk je vanzelf hoe leuk het is.” (KDS)