Dansen op een mooie Pinksterdag

Wie kent het niet: het liedje ‘Op een mooie Pinksterdag’ van Leen Jongewaard en André van den Heuvel. Een nummer dat al uit 1965 stamt en nooit verloren gaat. Net zomin als de jaarlijkse Pinksterbruidjes in Borne trouwens. Zondagmorgen was het weer zover. Voor de 42e keer om precies te zijn. De ingrediënten zijn simpel: een mooie Pinksterdag, dolenthousiaste zingende en dansende bruidjes, een Pinksterkroon en veel, heel veel publiek. Het was er allemaal. En dus werd het ook opnieuw een doorslaand succes en de erkenning als immaterieel erfgoed nog maar eens bewezen, al is dat eigenlijk helemaal niet nodig.

Lange file voor het ene toilet

Om 10.00 uur begonnen de bruidjes te zingen over Rosa. Dat deden ze op vijf verschillende plekken in Borne, waar ze dansten, aanbelden voor centjes en niet zelden werden verrast met snoep, fruit of drinken, waarna ze zich even na twaalven verzamelden bij de blokhut aan de Esweg om even op adem te komen. Een lange file voor het ene toilet was het zichtbare gevolg. Een enkel bruidje meldt zich dan - met moeite haar traantjes bedwingend - met buikpijnklachten. Misschien zijn het zenuwen, maar de werkgroep van de Pinksterbruidjes aarzelt geen moment en belt mama voor de broodnodige ondersteuning. Een half uurtje verder is ze weer monter genoeg voor de laatste etappe: de zegetocht naar het volle Dorsetplein.

Daar komen ze om exact 13.00 uur aan, luid zingend en soms zelfs schreeuwend over Rosa met haar bloemen in de hoed. De muziekvereniging St. Gregorius uit Hertme, die de muzikale begeleiding verzorgt met haar Fanfare en Percussion Group, heeft haar bijdrage er dan alweer opzitten, want anderhalf uur lang lieten ze de al vroeg toestromende belangstellenden horen welke muzikale kwaliteiten ze in huis hebben. Het applaus golft met enige regelmaat over het plein.

Hoofdrol voor de 120 bruidjes

Maar de hoofdrol is deze ochtend toch voor de 120 bruidjes. Van alle kanten worden ze op de foto gezet en gefilmd en ook tijdens hun dansjes rond de Pinksterkroon is het welgemeende applaus niet van de lucht. Samen met hun in witte broek en paarse polo gestoken begeleidsters, die dit keer vooral uit familie, vrienden en bekenden bestond, geven ze een performance die zijn weerga niet kent en in dank wordt aanvaard door het veelkoppige publiek. Als het half uurtje bijna voorbij is mogen de bruidjes iemand uit het publiek vragen om mee te dansen. Het kost ze geen enkele moeite een ‘slachtoffer’ te vinden, iedereen wil er zijn of haar bijdrage wel aan leveren.

En zo kan even later ook de 42e editie weer in de boeken worden bijgeschreven. “Dit mag nooit verloren gaan”, is de alleszeggende reactie van een toeschouwer na afloop. “Mooier kan het in Borne niet worden!” (DdG/RH/CT/AJ/BM)

(later video)

Pinksterbruidjes 2024