Johan Kwast is ‘oet de tied ekömmen’

Toen in de nacht van maandag 8 augustus 2022 de klok van de Oude Kerk 03.00 uur sloeg, blies Johan Gerrit Jan Kwast zijn laatste adem uit in zijn kamer in Het Dijkhuis. Op zijn negentigste verjaardag, 10 december 2021, blies hij nog zuiver mee op zijn zelfgemaakte Mirreweenterhoorn, die hem, met zijn ‘oaln roop’, na aan het hart lag. Bij het binnendragen van zijn lichaam tijdens de afscheidsdienst in de Oude Kerk klinkt deze ‘roop’, op Johans uitdrukkelijke wens. De hoorns die hij maakte voor zichzelf en familieleden zijn gesierd met familiewapen en het Twentse volkslied. In en om Borne was Johan Kwast vooral bekend om zijn verhalen in de Twentse Sproake en zijn toewijding aan de atletiek.

Atletiek

Als kind ontdekte Johan zijn passie voor atletiek. Hardlopen op spekzolen op de weg voor het ouderlijk huis en later op spikes tijdens wedstrijden op atletiekbanen, in heel het land. Johan deelde zijn passie voor de sport met zijn echtgenote Ali. Zij richtten de atletiekvereniging ‘Kracht en Vriendschap’ op, met alles wat erbij kwam kijken om de sport tot bloei te brengen. Tot op hoge leeftijd bleef Johan jurylid binnen de atletiek.

Passie voor streektaal

Na het jonge overlijden van Ali in 1985 ging Johan zich wijden aan het schrijven en voordragen van verhalen in zijn innig geliefde Twents. Een kroon op zijn werk was de uitgave van een selectie van deze verhalen onder de titel ‘Tusken doem en wiesvinger’. Op 23 oktober 2019 ontving toenmalig interim-burgemeester Van den Hengel het eerste exemplaar.

Bij zijn verhuizing naar Het Dijkhuis in 2018 heeft Johan met pijn in het hart afstand moeten doen van zijn verzameling van ruim 1.400 Twentstalige boeken. Als vurig voorstander van het behoud van de streektaal schonk hij de collectie aan de streektaalorganisatie ‘Kreenk vuur de Twentse Sproak’, zodat anderen ervan konden genieten. ‘Streektaal mag niet verloren gaan, daar moet je zuinig op zijn!’, citeerde een landelijk dagblad Johan bij deze gelegenheid.

Johan Kwast is ‘oet de tied ekömmen’ na een lang en welbesteed leven. Voor zijn maatschappelijke verdiensten werd hij in 2009 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. (JM)