Voormalig Hydrospex-directeur bouwt aan koffiemerk én droomhuis

Wie regelmatig de rotonde bij het Witte Huis passeert, heeft de transformatie van het oude apotheekpand vast opgemerkt. De voormalige Apotheek Dana (en daarna Terzake) heeft de afgelopen maanden een indrukwekkende gedaanteverwisseling ondergaan. En omdat we bij BorneBoeit graag precies willen weten wat er speelt, waren we benieuwd: hoe ziet het er van binnen uit? We maakten een afspraak met de nieuwe eigenaar, Tjerko Jurgens, en dronken een kop koffie met hem.

Het is vrijdagmiddag, half twee. Op de oprit van het verbouwde pand valt meteen de knalgroene elektrische Porsche op. Als we aanbellen, opent Tjerko Jurgens de deur, vergezeld door zijn grote zwarte hond Elvis. “Kom binnen!” zegt hij enthousiast. Via de hal belanden we in een modern-industriële woonkamer waar een motor prominent opgesteld staat. De metamorfose is niet alleen buiten goed zichtbaar; ook binnen is het pand compleet veranderd. Waar ooit medicijnen over de toonbank gingen, bevindt zich nu een stijlvolle, eigentijdse woning.

“Willen jullie koffie?” vraagt Tjerko terwijl hij naar een elegant vormgegeven espressomachine loopt, het onbetwiste middelpunt van de keuken. “Wat voor koffie mag het zijn? Leef je uit. Ik schijn iets met koffie te doen,” grapt hij.

Van diepzee tot diepe rust

Het ondernemerschap van Tjerko Jurgens begon met Hydrospex, een internationaal toonaangevend bedrijf in hijstechniek. Ze specialiseerden zich in het ontwerpen en bouwen van hydraulische hijssystemen, zoals strandjacks en gantry-systemen, waarmee extreem zware objecten konden worden verplaatst en geïnstalleerd — denk aan de London Eye en de berging van de Russische onderzeeër Kursk. Voor dat laatste ontving hij zelfs een onderscheiding van president Poetin. “Daar ben ik nu niet meer zo trots op,” zegt hij nuchter. Na de verkoop van het bedrijf in 2010 volgt een periode van rust. Of eigenlijk: van leegte. “Ik heb jaren niks gedaan,” zegt hij. Totdat hij tijdens een medische check ernstig nieuws krijgt: hij lijdt aan ernstige hartziekte. Twee hartstilstanden volgen. “Ik was 48. Altijd hard gewerkt om later te kunnen genieten, en ineens dacht ik: later kan zomaar afgelopen zijn.”

Hij besluit het roer radicaal om te gooien. Tjerko verkoopt zijn huis, doet zijn telefoon de deur uit en vertrekt naar Griekenland. Vanaf zijn boot, varend tussen de Griekse eilanden en de Italiaanse kust, leert hij de mediterrane manier van leven kennen.

Koffie als ankerpunt

In Italië raakt hij gefascineerd door de koffiecultuur. “In Italië drink je thuis geen koffie. Je loopt tien meter van je boot en krijgt voor één euro een perfecte espresso.” Terug in Nederland probeert hij die smaak thuis te evenaren — met een dure Jura-machine en goede bonen — maar zonder succes. “Het smaakte nergens naar.” Bij zijn favoriete koffiebar in Griekenland ontmoet hij Stefano. “Hij zei: je hebt goede koffie, maar niet de juiste zetmethode.” Die bleek te stammen uit 1967, tijdrovend en foutgevoelig. “Toen dacht ik: we rijden elektrisch, maar koffiezetten doen we nog als vijftig jaar geleden. Daar moet iets beters voor zijn.”

Cerco Caffè: koffie met een missie

Dat idee blijft hangen. Terug op zijn boot bedenkt hij het bedrijf Cerco Caffè. Cerco klinkt als zijn voornaam, maar betekent in het Italiaans ook ‘ik zoek’. Ik zoek koffie. Ze ontwikkelen koffiecupjes die vlak na het branden worden verpakt in stikstof — “dan breng je de koffie in coma” — zodat smaak en geur optimaal behouden blijven. De cupjes zijn bovendien composteerbaar binnen 90 dagen en gemaakt van bioplastic. Klanten nemen een abonnement: koffie, inclusief machine, voor zestig euro per maand. Drink je vier koppen Nespresso per dag dan ben je net zoveel kwijt, alleen dan zonder machine. “We willen betere koffie dan Nespresso — zonder gedoe, zonder aluminium en met een betere smaak.”

Een kruispunt in Corfu

De start gaat niet zonder slag of stoot. Het bedrijf komt in roerige tijden en begint verlies te draaien, terwijl Tjerko nog op Corfu woont. “Ik had er veel geld in gestopt. En ineens ging het mis.” Hij staat op een kruispunt: doorgaan of opgeven? “Ik ben en blijf een ondernemer in hart en nieren,” zegt hij. Hij vertrekt naar Nederland, trekt tijdelijk in boven de Shoeby in Borne en gaat fulltime aan het werk. Het helpt: Cerco groeit, het team wordt hechter en meer dan duizend machines draaien inmiddels op abonnement. “Als we morgen doen wat we gisteren deden, houden we deze lijn vast.”

Een nieuw thuis

Na maanden hard werken komen de muren letterlijk op hem af. Hij wil iets van zichzelf. Een pand in Hengelo valt af, maar dan krijgt hij plots de kans op de oude apotheek in Borne. “Een lastig pand, zonder energielabel. Maar ik dacht: dit moet te doen zijn.” Hij koopt het en start de verbouwing. Ramen worden vervangen, geluidsmetingen gedaan, vergunningen geregeld. “De gemeente noemde het een rotte kies. Maar ik wist: dit wordt iets moois.”

Van rotte kies tot energiewonder

Het eindresultaat is indrukwekkend. Een energieneutraal huis met zonnepanelen, warmtepomp, slimme installaties — en maandelijks slechts enkele euro's aan gas, water en licht. “Alles wat je kunt kopen om off-grid te gaan, zit hier in.” De inrichting is strak, eigenwijs en doordacht. “Ik heb dit huis ontworpen met het idee dat je vanuit je bed alles kunt zien. Of je partner nou koffie maakt, doucht of in bad zit.”

Op de verdieping erboven is een short-stay woning ingericht met drie slaapkamers, luxe keuken en balkon. “Die verhuur ik tijdelijk aan een deelnemer van Kopen zonder Kijken. Daarna komt het weer beschikbaar voor anderen, misschien ook wel via Airbnb.”

Een kleurrijke ondernemer

De grootste verbouwing vond misschien niet buiten, maar vanbinnen plaats. In een man die ooit onderzeeërs borg en nu zijn eigen koffiemerk bouwt. Wat aan de buitenkant stoer en uitgesproken oogt, weerspiegelt precies wie hier woont. Van hydrauliek tot koffietechniek: het kleurrijke leven van Tjerko Jurgens past naadloos in dit pand. (AJ/KDS)