Saskia Rikkerink vanaf nu Meesterverkoper

Voor Saskia Rikkerink van Keurslager Rensink was het dinsdagmorgen nog even wennen. Vanaf vandaag draagt ze namelijk een fonkelnieuwe witte jas. Met een rood-wit-blauwe kraag en haar naam en het logo van de Stichting Meestertitels Slagersbranche erop geborduurd. De jas, plus een oorkonde en speld vormen het tastbare bewijs dat ze geslaagd is voor de loodzware meesterproef en zich nu een van de vijf (!) ‘Meesterverkopers’ in ons land mag noemen. De feestelijke inauguratie vond maandagavond in Utrecht plaats.
 

Dertig jaar geleden bij Gerrit Rensink begonnen

“Vanaf nu ben ik officieel ambassadeur van het slagersvak”, vertelt Saskia met een trotse blik. “Een heel mooi vak, dat volop in ontwikkeling is en dat ik met verve wil uitdragen. Ik hoop dan ook mensen te kunnen motiveren om deze richting uit te gaan. Een vak dat alles in zich heeft: je moet creatief zijn, hygiëne hoog in het vaandel hebben, van aanpakken weten, met mensen kunnen omgaan en affiniteit hebben met groene voeding.” En Saskia kan het weten, want het is alweer meer dan 30 jaar geleden dat ze zelf de stap zette en bij haar toenmalige werkgever Gerrit Rensink in dienst trad.
 

“Ja, je moet echt passie hebben voor het slagersvak. En dat heb ik zeker. Dat had ik in de jaren bij Gerrit, maar zeker ook de laatste drie jaar, nu ik samen met mijn man Albin de slagerij van Gerrit heb overgenomen. “We werken er keihard voor, willen gewoonweg de beste zijn en krijgen er ook veel erkenning voor terug. Dat proeft gewoon hartstikke goed.”
 

Alle zeilen bijzetten

Voor de erkenning als Meesterverkoper moest ze overigens wel alle zeilen bijzetten. “In de aanloop er naartoe wordt er nogal wat van je gevraagd. Uiteraard heel veel theoretische kennis van het vak, maar ook diverse praktijktoetsen in onze slagerij aan de Nieuwe Kerkstraat maakten deel uit van de proef. Op een gegeven moment werd ik door zes mensen tegelijkertijd gevolgd. Ze keken hoe je omgaat met hygiëne, wat je werkwijze is, hoe je relatie met klanten en collega’s is en ga zo maar door. Daarna volgde nog eens een scriptie van ruim 35 pagina’s die ik moest samenstellen en een presentatie van wie ik ben en wat we doen.”
 

Geen wonder dus dat de officiële inauguratie gisteravond voor haar een geweldige opluchting betekende. Samen met haar Albin en enkele vrijwilligers die hen doordeweeks de helpende hand bieden trok ze naar Utrecht om het heugelijke moment van nabij mee te maken. Twaalf uur later laten de slingers en ballonnen in de winkel aan duidelijkheid niets te wensen over. Het is feest en de titel mag worden gevierd. Albin ten slotte: “Echt, ik ben supertrots op mijn meisje. Dit is toch de bevestiging van wat we willen en doen. Gewoon lekker doorgaan zo!” (AJ/BM)