Het Ricciotti ensemble niet normaal!

Het Ricciotti ensemble, 42 jonge enthousiaste professionele en amateurmusici, speelt overal en voor iedereen straat-symfonische muziek. Ook dit jaar laat ze zich weer horen in het Openluchttheater in Hertme. Met een heel bijzondere voorstelling: de finale van een compositiewedstrijd in het nieuwe normaal, de anderhalve meter samenleving. De musici gaan het experiment aan: Het nieuwe normaal? Niet normaal!

Eindelijk voor publiek

Terwijl heftige regenbuien en zonneschijn elkaar afwisselen blijft het publiek onverstoord luisteren op veilige afstand van elkaar. Terwijl de eerste tonen van een ouverture van Glinka klinken valt er zoals altijd weer veel te zien. Jongelui die met een sombrero, mondkapje, feesthoedje op of met het binnenwerk van een hoepelrok aan, staan te musiceren. De woordvoerder van het ensemble verraadt: “Eindelijk kunnen we weer voor publiek spelen, we voelen jullie dichtbij ondanks dat wij droog in een tent staan en jullie in de stromende regen zitten. Er is toch verbondenheid. Maar misschien had u achteraf toch liever de livestream gevolgd?”

Terwijl de verbinding voor de livestream wegvalt, wordt het live-optreden geïmproviseerd. Het publiek wordt getrakteerd op talrijke extra muziekstukken. De strijkers, blazers en percussie spelen enthousiast verder. Af en toe worden toeschouwers aangemoedigd om met gesloten mond mee te neuriën of mee te klappen.

Compositieprijs

Leonard Evers jurylid, componist en voormalig Ricciotti-dirigent, legt de opzet van de compositiewedstrijd uit. ”De componisten moesten bladmuziek en een ruimtelijk plan indienen. Het werk dient uitvoerbaar te zijn met inachtneming van de geldende overheidsvoorschriften van KNMO. Dat betekent minimaal anderhalve meter afstand tussen de strijkers en twee meter afstand bij blazers en dirigent.”

Kennelijk triggerde deze uitdaging de inspiratie, want er waren maar liefst dertig inzendingen. Deze zijn beoordeeld op kwaliteit, inventiviteit, haalbaarheid én op ‘Ricciotti-teit’: is het stuk aansprekend, streetwise, een tikje brutaal en spreekt er toewijding uit? Uiteindelijk hebben twee jeugdigen, Melissa Markestijn en Harn Kolen, resp. 13 en 15 jaar én componisten in spé, een eervolle vermelding ontvangen.

Muziek met winkelwagentjes

Evers licht de drie beste muziekstukken van de finalisten: Maarten Bouwer, Martin Falke en Niels Hak toe.” Re-connecting van Bouwer geeft aan hoe we plotseling uit elkaar zijn gevallen, we leefden op eilandjes en langzaam zien we elkaar weer. The girls in Serajevo van Falke gaat uit van het leven in bubbels. Een verbinding tussen muziekstijlen en instrumenten die in bubbels met elkaar communiceren. Hak heeft zijn compositie `Vijftien decimeter supermarktmuziek` genoemd. Humoristisch met de inzet van acteurs.”

Voor de bekendmaking van de winnaar worden de stukken tijdens het concert uitgevoerd. De compositie van Hak valt op door de variaties tussen strijkers en blazers. Met een glimlach. De dirigent getooid in een supermarktjasje van een bekende winkelketen. Twee acteurs voeren met winkelwagentjes een performance op. Het gevecht om ruimte in de supermarkt en de strijd om het laatste toiletpapier. Hak is erin geslaagd een afstand tussen strijkers, blazers, percussie en dirigent te creëren. Gelardeerd met een dosis humor. Terecht dat hij de eerste prijs van 2.500 euro in ontvangst heeft mogen nemen.

Publieksprijs

Als afsluiting mag het publiek ook een prijs toekennen. Zij heeft een andere mening dan de drie juryleden, componist Daan Manneke, Coen Stuit en Leonard Evers. De publieksprijs wordt toegekend aan Martin Falke. Niet zo verbazingwekkend. Terwijl zijn stuk werd gespeeld raakte het publiek in de stemming. De zon of toch de jazz en klezmer klanken. Gedeind en meegeklapt werd er in ieder geval wel. De dochter van Falke neemt de prijs, een aangeklede zwemband, voor haar vader in ontvangst. Bij ieder concert hoort een toegift. Coen Stuit, de huidig dirigent en artistiek leider van Ricciotti, sluit het geslaagde concert af met: De gepikte vogel van Jurriaan Andriessen. (YD)