Roodkapje vermaakt klein én groot

Zondagmiddag was Roodkapje in Hertme. Met in haar kielzog de wolf, Assepoester, een geit en de Prins. Een familievoorstelling van theatergroep Het Kleine Theater waarin het aloude sprookje over haar en de wolf op een heerlijke wijze geweld werd aangedaan en die de 200 bezoekers geen seconde verveelde. Het was een van de weinige familievoorstellingen dit jaar in het Openluchttheater en niet verwonderlijk dus dat de beschikbare kaartjes in een mum van tijd waren uitverkocht. De bezoekers kregen meer dan waar voor hun geld. Bij binnenkomst stonden de koffie en ranja klaar, meisjes kregen allemaal een door het theater vervaardigd rood kapje aangereikt, het vertoonde spel was vermakelijk en na afloop kregen de kinderen nog eens een kleurplaat en konden ze met beide speelsters op de foto.

Een wirwar van herkenning

En dat alles in amper 45 minuten tijd. Net kort genoeg om de aandacht van de allerkleinsten vast te houden, al mocht het van menig ouder nog wel wat langer duren. Want vermakelijk was het. De bezoekers zagen dan ook geen doorsnee Roodkapje. Integendeel, ze was haar traditionele verhaal en de wolf een beetje beu, trok daarom een ander pad door het bos en kwam daardoor allerlei figuren tegen die we kennen uit andere sprookjes. De gebeurtenissen volgden elkaar in hoog tempo op en vormden een wirwar van herkenning. Dat ze tussendoor ook nog eens het ‘Ik geef niet meer om jou’, van Marco Borsato ten gehore bracht, kon er ook nog wel bij…

Maar, zoals het wel vaker verloopt in sprookjes, kwam alles toch nog op zijn pootjes terecht. Nadat Roodkapje eenmaal wakker was gekust door de wanhopige wolf, bleek ze hem toch wel te missen. Sterker nog, tijdens een slotduet waarin ‘Samen zijn’ van Willeke Alberti de basis vormde, vielen ze elkaar innig in de armen, waarna ze een banier ontrolden met de tekst ‘En ze leefden nog lang en gelukkig’. Een heerlijke voorstelling kortom, die voor herhaling vatbaar is. Dat vond ook het organiserende Openluchttheater. “Volgend jaar willen we proberen de theatergroep enkele keren naar Hertme te halen. Dit smaakt gewoon naar meer”, zo klonk het terechte eindoordeel. (AJ/BM)