Daniëlle Bartelink stopt als voorzitter

Vorig jaar kondigde ze het al in heel kleine kring aan: ‘Na de Melbuul’ndagen van 2019 stop ik als voorzitter’. Toch zag het merendeel van de grote groep vrijwilligers deze boodschap niet aankomen. Daniëlle Bartelink was twee jaar lang de preses van het succesvolle zomerevenement. “Tijd om het stokje door te geven”, zegt ze. “Ik ben niet zo’n type dat lang wil blijven hangen. We hebben mooie slagen gemaakt, ik kijk er met enorm veel genoegen op terug en ben apetrots op de mensen waarmee ik de afgelopen jaren mocht samenwerken.”

‘Die saamhorigheid is goud waard’

Daniëlle is al sinds 2012 bij de Stichting Melbuul’ndagen actief, waarvan de laatste twee jaar dus als voorzitter. In die periode steeg het aantal vrijwilligers van twaalf naar dertig. “Allemaal jonge mensen, die met heel veel plezier samen hun schouders onder dit evenement willen zetten en dat geeft je een enorme kick. Tijdens de vergaderingen bruist het van de nieuwe ideeën en de wil om er iets bijzonders van te maken. En tijdens het vijfdaagse evenement sta je schouder aan schouder. Laat elkaar niet vallen, maar helpt elkaar waar mogelijk. Die saamhorigheid is goud waard”, zegt ze.

Vragend naar haar hoogte- en dieptepunten volgt er eerst een diepe zucht. “Poeh… dat is moeilijk. Een van de mooiste dingen vind ik toch wel dat we weer een springlevende organisatie zijn met een heleboel nieuwe, enthousiaste mensen. Samen hebben we nieuw elan gebracht in de Melbuul’ndagen. Met een scala aan programmaonderdelen, maar vooral ook door samen een vernieuwingsslag te maken. De nieuwe website en huisstijl zijn daar een voorbeeld van. Ja, dat geeft je wel het gevoel iets te hebben neergezet.”

Draai om de oren

Ronduit teleurstellend vond ze de soms erg negatieve reacties op de sociale media. Met name rond de nieuwe huisstijl en Melbuul’nkrant liep het weleens hoog op. “Dan verbaas ik me er oprecht over hoe ondoordacht mensen kunnen reageren. We zijn met allemaal vrijwilligers die hun stinkende best doen om er voor de gemeenschap iets moois van te maken. En dan krijg je op een goedkope manier een draai om de oren. Dat steekt en neem je onbewust wel mee.”

Toch overheerst het goede gevoel. Vooral het feit dat er weer leven in de brouwerij is en iedereen vol enthousiasme alweer uitkijkt naar een volgende Melbuul’n editie. “En dat doe ik zelf ook”, zegt ze. “Want natuurlijk blijf ik wel bij de organisatie betrokken. Het vrijdagse Borne Culinair blijf ik sowieso organiseren en daar waar mensen me nog nodig hebben spring ik bij.’

Een opvolger voor Daniëlle is er nog niet gevonden. Die zoektocht is nog gaande. “Daarvoor zoeken we vooral een gangmaker. Iemand die zowel zakelijk als sociaal van wanten weet, en zo mogelijk een Bornse inslag heeft. Want dat maakt het allemaal wel wat makkelijker. Laten mensen me maar bellen of via de website reageren. Dan zal ik ze bijpraten. De Melbuul’ndagen verdienen het gewoon!” (BM)