Gedichten en muziek in Bussemakertuin

Een mooie, warme middag, gedichten van leden Niet Zwichten maar Dichten, muziek van Marlijne Jans en rozen. Een goed combinatie.

Isis Zengerink en Jans Renken lazen gedichten voor uit eigen werk. Isis Zengerink begint met een klein aanloopgedichtje en verhaalt daarna over cijfers: `Ik spreek het cijfer toe.` Cijfers kunnen nogal dwingend zijn. Al haar gedichten licht ze even met een kort woordje toe. Verder moeten de gedichten voor zichzelf spreken.

Jans Renken is een totaal andere dichter. Speciaal voor vandaag heeft hij twee gedichten over rozen geschreven. Tenslotte is deze middag ook in het kader van de grote zomertentoonstelling `De rozenkoningin.` Het kleine gedichtje over de pijn van de roos is aangenaam: het is toch wat als je niet een mooie grote Engelse roos bent maar een nederig Netelroosje.

Koan

Isis Zengerink (rechts)heeft dan een paar Koan gedichtjes. Koan komt voort uit de Zen traditie. De Zenmeester stelt vragen en op die vragen is geen rationeel antwoord te geven. Koan moet een soort bewustzijnsproces op gang brengen. Het gedicht heet: `Wat zou hierop uw antwoord zijn?`

Jans Renken laat ook nog even horen dat ook over iets heel kleins als een grasspriet een gedicht valt te maken.

Muziek

Marlijne Jans ( rechts) pakt haar gitaar en ze laat zelfgemaakte liedjes en een paar covers horen. Het klinkt wonderwel. Marlijne studeert bij Bert Reerink aan de Muziekschool Borne en ze is bijna klaar met haar studie Pedagogische Wetenschappen in Nijmegen. Haar onderzoek moet ze nog afronden.

Verhalen

Tot slot worden ook verhalen verteld. Isis Zengerink deed mee aan een wedstrijd Twentse verhalen en ze won daarbij de tweede prijs. Ze vertelt: “Mijn ouders spraken Twents onderling maar tegen ons kinderen niet. Ik versta het zelf wel, maar spreken is lastiger. Toen deze wedstrijd georganiseerd werd, wilde ik een verhaal in het Twents schrijven, maar dan wel mooi Twents. Ik had woordenboeken en heb de verschillen in de taal wel onderzocht. Uiteindelijk was ik heel verrast dat ik de twee prijs haalde.

Titel van haar verhaal: `Wa’k zeggen wol.” Een klein verhaal over de thuiskomst in het oude, ouderlijke huis met een zeer zorgzame Va.”

Jans Renken heeft dan nog het verhaal over de Hond in de pot.

Anderhalf uur duurt de samenkomst deze middag en die uurtjes zijn rijk gevuld. De tuin verdient een groot publiek en de aanwezigen hebben genoten van het gebodene.