Laatste ronde voor café De Klos

Woensdagavond gingen de lichten definitief uit in café De Klos aan de Azelosestraat in Borne. Na dertig jaar kwam er een einde aan een tijdperk. Niet alleen voor de stamgasten, maar vooral voor Anne, de vrouw van Jos, die vier maanden geleden plotseling overleed – vlak voor carnaval. De laatste maanden hield zij het café draaiende. Woensdag sloot ze de deuren. Van het pand. Van het leven achter de bar. En van een plek waar alles draaide om Jos.

Jos was café De Klos

Het begon ooit met een droom van Jos, destijds boekhouder én stamgast. Hij zat toen regelmatig aan de bar bij Willem de Snor – de markante vorige eigenaar van De Klos. Jos zei vaak: “Als het ooit te koop komt, dan wil ik het hebben.” En zo geschiedde. Toen Willem tijdelijk uitviel met een gebroken been, sprongen Jos en Anne al bij. Ze maakten hun eerste vlieguren achter de tap, en het zaadje was geplant.

Voor Anne was het in het begin wennen. “Ik was apothekersassistente. Dit was helemaal niet mijn wereld. Maar ik hielp Jos graag mee en merkte al snel hoe leuk ik het vond. Ik had nooit gedacht dat ik het zó leuk zou vinden.”

Dorpscentrum in cafévorm

In de loop der jaren groeide De Klos uit tot hét dorpscafé van Borne. Geen buurtkroeg, maar een ontmoetingsplek voor het hele dorp. Jongeren, ouderen, dart- en biljartteams, sportclubs als BVV Borne, BZSV en NEO, ondernemers, kaarters – de deur stond altijd open. “Soms wisselde het publiek, maar er was altijd een vaste kern die terugbleef komen,” vertelt Anne.

In de begintijd waren vooral de middagen druk, met bouwvakkers en vertegenwoordigers. Later verschoof dat naar de avonden. En op tv stond altijd sport aan. “Voetbal, tennis, wielrennen, Jos zette het allemaal op. Mensen vonden dat prachtig. De sfeer was gemoedelijk. Als iemand hulp nodig had met een vloer of een verbouwing, stonden stamgasten voor elkaar klaar.”

Momenten om nooit te vergeten

Op de vraag wat haar mooiste herinneringen zijn, verschijnt er direct een twinkeling in haar ogen. “Carnaval, zonder twijfel. De voorpret, de drukte, het feest zelf – altijd met een vaste club mensen om me heen. Dat was echt uniek. Ik ben en blijf een Melbuulke!” Ook tijdens EK’s en WK’s was het volle bak. “Jos ging dan met De Heeren van Oranje op pad. En hier binnen stond het zó vol dat de bar bijna deinde als er een doelpunt viel.” Daarnaast waren er die onverwachte muzikale avonden. “Soms kwamen er ineens trompetten tevoorschijn. Karaoke, samen zingen, spontane optredens… Dat waren de mooiste momenten.”

Verlies en vasthouden

Toen Jos overleed, stond Anne er ineens alleen voor. Toch besloot ze door te gaan. De carnaval werd een eerbetoon aan hem. “De stamgasten hebben me er echt doorheen gesleept. Jos wás De Klos. Daarom vind ik het mooi dat het café straks een andere naam krijgt. Dan blijft De Klos echt verbonden aan hem.”

Het idee om te stoppen speelde al langer. “Ik wilde eigenlijk al stoppen tijdens corona, maar Jos wilde nog een paar jaar doorgaan. Hij had er geen haast mee. Als hij er nog was geweest, zou hij er nu nog gestaan hebben.”

Het laatste rondje

Afgelopen woensdag nam Anne afscheid. “Ik fiets er nu maar niet langs,” zegt ze eerlijk. “Gelukkig was een vriendin bij me toen ik de papieren tekende. Het pand verlaten… dat deed echt wat met me. Maar ik heb er vertrouwen in. De nieuwe eigenaren gaan er ongetwijfeld iets eigentijds en moois van maken voor Borne.”

Wat ze het meest zal missen? “De carnaval. En de mensen. Afgelopen maandag hebben we nog een afscheidsborrel gedaan. In het midden van de bar stond een foto van Jos. Dat zegt eigenlijk alles.” Toch kijkt ze vooruit. “Ik ben 61 jaar, dus ik heb nog dertig hele mooie jaren voor me! Ik had mijn baan al opgezegd en ik heb besloten dat ik nu even niks hoef. Daarna zie ik wel weer verder. Er komt vanzelf iets op mijn pad.”

Een warm vak

Op de vraag wat ze haar gasten zou willen meegeven, valt ze even stil. “Ik ga het echt missen. De sfeer, de mensen. Mijn oma zei ooit: ‘Wicht, wat heb je toch een mooi vak geleerd, en nou zit je altijd tussen het dronken volk.’ Maar dat was niet zo. Het was een prachtig vak. De mensen die er kwamen, de bijzondere gesprekken die je had – het was gewoon altijd gezellig.”

Café De Klos was het café van Jos en Anne. Maar het was ook het dorpscafé van Borne. Een plek waar mensen zich thuis voelden. En dat blijft zo, ook nu de deuren gesloten zijn.

Toekomst

Met de sleuteloverdracht breekt er voor het café aan de Azelosestraat een nieuw tijdperk aan, met nieuwe eigenaren en een nieuwe naam. Over de toekomst van het café lees je komende week alles in een speciaal artikel. (KDS)