Flexwonen: vergrootglas op communicatie

Voor de raadsleden is goede communicatie en een helder participatietraject van essentieel belang in het proces om te komen tot flexwoningen in de gemeente. Dat bleek tijdens de bespreking in het Politiek Beraad van de Startnotitie Flexwonen. Bij ’t Ridderspoortje is het allemaal niet goed gegaan, daar is iedereen het wel over eens. De bedoeling is om het heel anders aan te pakken en raad en inwoners mee te nemen in de locatiekeuze, de inpassing en de sociale cohesie na realisatie.
 

Verwarring over percentages

Angst is er voor opnieuw zeperds en misverstanden. En die laatste ontstonden er nu al tussen raad en college. Zo was er bij diverse partijen verwarring over het noemen van percentages spoedzoekers, de beoogde doelgroep voor de tijdelijke woningen. In de notitie werd genoemd: 19 procent jongeren, 63 procent statushouders, 18 procent spoedzoekers zoals gescheiden mensen, senioren, mensen die uitstromen vanuit maatschappelijke opvang die zelfstandig gaan wonen.

Wethouder Martin Velten moest uitleggen dat dit niet betekent dat de flexwoningen in die verhoudingen worden ingezet. “In Borne bestaat de groep spoedzoekers hieruit. En dat is ook logisch, omdat we dit jaar een grote taakstelling huisvesting statushouders hebben, die met spoed een woning moeten hebben. Maar de bedoeling van de flexwoningen is om de spanning op de sociale huurmarkt weg te nemen, waardoor bestaande grotere huurwoningen mogelijk vrij komen voor statushouders. Bij de flexwoningen zelf gaan we uit van een goede mix van doelgroepen.”
 

Wat is ‘tijdelijk’?

Een ander misverstand ontstond over de duur van de tijdelijke woningen. Was dat nu 15 jaar of, met mogelijke verlenging, 30 jaar? Daarover bleek zelfs een verschil van mening tussen de projectleider en de wethouder te bestaan. De eerste legde uit dat een langere termijn de financiële haalbaarheid gunstig beïnvloedde, maar Velten verzekerde de raad dat er op voorhand geen woningen voor 30 jaar werden neergezet. “Dan kun je inderdaad net zo goed permanent gaan bouwen. Nee, we gaan tijdelijke woningen neerzetten voor 15 jaar, waarvan de termijn eventueel na 15 jaar verlengd kan worden als we zeggen dat het eigenlijk heel goed bevalt.”
 

Punten en komma’s van de communicatie

En dan de communicatie en participatie. Diverse raadsleden wilden tot op de komma nauwkeurig weten hoe dat precies in z’n werk zou gaan.

In eerste instantie is de bedoeling dat de gemeenteraad mogelijke locaties en aantallen woningen per locatie aangeeft, waarna een traject van twee maanden volgt waarin inwoners naar hun inbreng wordt gevraagd door middel van ‘luistersessies’. Als er dan eenmaal locaties en programma’s zijn vastgesteld worden klankbordgroepen opgericht die mee kunnen praten over de uitvoering.

Maar raadsleden wilden precies weten door wie, wanneer en hoe. Zelfs binnen hoeveel meter rondom een locatie omwonenden een brief in de bus zouden krijgen. Het geeft maar aan hoe bang men is dat het hele flexwonen opnieuw zal ontploffen, zoals dat bij ’t Ridderspoortje en andere gevoelige dossiers in het recente verleden is gegaan. (AJ)